تفسیر هدایت جلد 11
لطفا منتظر باشید ...
[27] از بارزترين چيزهايى كه خرد آدمى را برمىانگيزد، و او را بر آن مىدارد كه به ژرفاى حقايق فرو رود، تفاوتها و جريانهايى است كه در طبيعت بروز مىكند و آگاهى ما را نسبت به تدبير خداوند، و قرار داشتن او بر عرش قدرت مىافزايد، زيرا اداره امور گوناگون كه هر يك از آنها به انجام وظيفهاى معيّن مىپردازند و هماهنگى ميان آنها و ديگر امور، بزرگترين گواه خبرگى و قدرتمندى است.
به نظر مىرسد سياق آيات در اين جا ما را بدين جريانها و تفاوتها يادآور مىشود و سپس بيان مىكند كه كسانى كه از پروردگار خود بيم و پروا دارند همان عالماناند.«أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً- آيا نديدهاى كه خدا از آسمان باران فرستاد؟» آب باران يكى است امّا خداوند به وسيله آن ميوههايى گوناگون و رنگارنگ مىروياند.«فَأَخْرَجْنا بِهِ ثَمَراتٍ مُخْتَلِفاً أَلْوانُها- و بدان ميوههاى گوناگون رويانيديم؟» «ألوان»يعنى رنگها جانب ظاهر و آشكار اختلاف و تنوّع هستند، ولى جوانب ديگر را نيز نشان مىدهند و منعكس مىسازند كه عبارت است از: اختلاف در مزه، و شكل و فايده، و ميل مردم بدانها.
كشتزارها و دشتها را رها مىكنيم و به كوهها مىپردازيم كه خداوند درباره آنها مىگويد.«وَ مِنَ الْجِبالِ جُدَدٌ بِيضٌ- و از كوهها راهها پديد آورديم، سفيد.»جدّد از جادّه و همان راه يا طريق است.«وَ حُمْرٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُها وَ غَرابِيبُ سُودٌ- و سرخ و رنگارنگ و به غايت
سياه.»
