تفسیر هدایت جلد 11
لطفا منتظر باشید ...
سياق آيه اشاره مىكند كه مىسزد كه انسان نپندارد كه اين نعمت براى او خوب است ... بلكه بىيقين اين آزمون و امتحانى است، و ممكن است استدراجى از جانب خدا باشد (كه او را غافل بگذارد و درجه به درجه در آن غفلت بكشاندش)، و در روايت از امير المؤمنين عليه السلام آمده است:«اى آدميزاده! چون ديدى پروردگار تو، سبحانه نعمت را بر تو ادامه مىدهد و پياپى مىفرستد، در حالى كه تو او را نافرمانى مىكنى، از او بپرهيز». «60»و همو- عليه السلام- گفت:«چه بسيار كسى كه با احسان و نعمت بخشى (خدا) بدو درجه به درجه از پلكّان غفلت فرو رفته، و با پردهپوشى بر گناهش فريب خورده، و با گفته نيك ديگران در حق خود به آزمون گرفته شده، و خدا كسى را بدان سان كه از طريق مهلت دادن آزمايش مىكند، نيازموده است». «61»اسلام به ما فرمان مىدهد كه از نعمتها سخت بر حذر باشيم و احتياط كنيم تا ما را نفريبد. امير المؤمنين- عليه السلام- گويد:«اى مردم! بايد خدا به هنگام نعمت شما را ترسان بيند، چنان كه از كيفر هراسان. آن كه گشايشى در مالش پديد گرديد و گشايش را چون دامى پنهان نديد، خود را از كارى بيمناك در امان پنداشت، و آن كه تنگدست شد و تنگدستى را آزمايشى به حساب نياورد پاداشى را كه اميد آن مىرفت، ضايع گذاشت». «62»
