تفسیر هدایت جلد 11
لطفا منتظر باشید ...
بلكه واجب است بيم انسان از توانگرى بيشتر از بيم او از فقر، و از تندرستى بيش از بيمارى باشد. چه خداى سبحان حرج (و سختگيرى) را از بيمار
برداشته، و به كسى جز آنچه بدو داده تكليف ننهاده است در حالى كه دارنده تندرستى و ثروت ملتزم به مجموعهاى بزرگ از حقوق است كه اگر در آنها كوتاهى كند سزاوار عذاب است، و در حديث آمده است:«ايمان نياورده كسى از شما مگر آن كه فقر در نظرش خوشتر از توانگرى، و بيمارى خوشتر از تندرستى (يا عافيت) باشد». «63»[50] در تاريخ عبرت و اندرزى است، خدا نسلهايى را هلاك كرده است كه ثروتهاى كلان داشتند و مىپنداشتند به آنها آزادى دادهاند تا هر تصرّفى مىخواهند بكنند، و از مسئوليّت كارهاى بد خود بگريزند، و شبيه به همين گروه گفتهاند كه با علم خود بدان ثروت رسيدهاند و قادرند از خود دفع گزند كنند.«قَدْ قالَهَا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ- اين سخنى بود كه پيشينيانشان هم مىگفتند،» و با مغرور شدن به نعمتها در نافرمانيها غوطه خوردند.«فَما أَغْنى عَنْهُمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ- ولى هر چه را گرد آورده بودند به حالشان سود نكرد.»[51] آنها بر دستاوردهاى مادّى خود تكيه كردند و پنداشتند كه آن دستاوردها بديها را براى آنها حلال مىسازد، يا دست كم مىتوانند مجازات را از خود دور كنند، ولى هيهات (چه تصوّر دور از واقعى).«فَأَصابَهُمْ سَيِّئاتُ ما كَسَبُوا- عقوبت اعمالشان دامنگيرشان شد.»و عقوبت گناهانى كه مرتكب شده بودند گريبانشان را گرفت و اين سنّت و قانون خداست كه در مورد آيندگان نيز همچون گذشتگان جارى مىشود.«وَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ هؤُلاءِ سَيُصِيبُهُمْ سَيِّئاتُ ما كَسَبُوا- و از اين ميان به آنهايى كه راه كفر پيش گرفتهاند عقوبت اعمالشان خواهد رسيد،» به پاداش بديهايى كه مرتكب شدهاند.
