تفسیر هدایت جلد 11
لطفا منتظر باشید ...
«إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولا- همانا خدا آسمانها و زمين را نگه مىدارد تا زوال نيابند،» پرسش اين است كه زوال چيست؟1- شك نيست كه نظامى كه هستى را نگه مىدارد نياز به تنظيم كنندهاى دارد، و تدبير نيازمند به وجود مدبّرى است، و خدا همان مدبّرى است كه اگر آن را رها كند نظام تباه مىشود و با تباه شدن نظام آسمانها و زمين از ميان مىرود و زوال مىيابد.2- اگر اندكى ژرف بنگريم و چيزى از فيزيك جديد بدانيم، و با چگونگى نظام گردش الكترون در پيرامون محور پروتون در مملكت هسته بزرگ و متناهى با وجود خردى حجم- آشنا باشيم، مىدانيم كه همه قائم به حركت است.
تا آن جا كه گفتهاند:اگر حركت باز ايستد بيگمان هستى متلاشى مىشود، پس در مىيابيم كه «قيام و هستى» هر چيز بسته به خداست كه از طريق انوار قدسى خود پرتو تمام خيرات را بر آفريدگان مىپراكند.«وَ لَئِنْ زالَتا إِنْ أَمْسَكَهُما مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ- و اگر به زوال گرايند، هيچ يك از شما- جز او- نمىتواند آنها را نگهدارد،» ولى چرا خداوند با وجود فزونى نافرمانيهايى كه بندگان مرتكب مىشوند، رخصت نمىدهد آسمانها و زمين نابود شوند و زوال يابند؟«إِنَّهُ كانَ حَلِيماً- هر آينه خدا بردبار است،» در فرود آوردن عذاب و عقوبت بر نافرمانان شتاب نمىورزد، بلكه آن را به مهلتى معيّن بر آنها به تأخير مىافكند، و در آخرين آيه اين سوره بيانى بر اين معنى آمده است.«غَفُوراً- و آمرزنده است.»بسيارى از بديها را مىبخشد و مىآمرزد و هرگز كسى را به سبب آنها مجازات نمىكند.
