تفسیر هدایت جلد 11

چنان كه پروردگار سبحان ما گويد:

«وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَيَخْرُجُنَّ قُلْ لا تُقْسِمُوا طاعَةٌ مَعْرُوفَةٌ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ‏
- به خدا قسم خوردند، قسمهاى سخت، كه اگر به آنها فرمان دهى از ديار خود بيرون روند. بگو: قسم مخوريد، طاعتى در خور بياوريد. خدا به كارهايى كه مى‏كنيد آگاه است» «40».

اين سنّت امروز هم در ميان مردم جارى است، و از اين رو ايشان را مى‏بينى كه مى‏گويند:

ما رهبرى و امامى به حق نداريم كه از او پيروى كنيم، و هنگامى كه خدا امام بر حق نزد آنها مى‏فرستد از مسئوليّت شانه خالى مى‏كنند و به دنبال او نمى‏روند، همچون گروه بنى اسراييل بعد از موسى كه به نبىّ خود گفتند:
شهريارى براى ما بفرست تا ما در راه خدا پيكار كنيم و چون خدا طالوت را به شهريارى نزد آنها فرستاد گفتند: چگونه كشوردارى از آن او باشد در حالى كه ما به كشوردارى شايسته‏تريم و به علاوه او را وسعتى در مال نداده‏اند و تهيدست است.

تعبير قرآنى «أَهْدى‏ مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ- هدايت يافته‏تر از هر امّت ديگر» شايد بدين معنى است كه:

ما از آن امتى كه هدايت يافته‏ترين امّت شناخته مى‏شود بيشتر و بهتر هدايت خواهيم يافت، و به مبالغه در تزكيه خود نگفتند: ما از ديگر امتها هدايت يافته‏تر خواهيم بود.
و شايد اين گفته آنها ردّى بر يهوديانى باشد كه به مشركان عيب مى‏گرفتند و آنها را تهديد به آمدن پيامبرى مى‏كردند كه بتهاشان را بشكند، و اينان در پاسخ به آنان گفتند: اگر پيامبرى نزد ما بيايد ما از شما هدايت يافته‏تر خواهيم بود.

«فَلَمَّا جاءَهُمْ نَذِيرٌ ما زادَهُمْ إِلَّا نُفُوراً- ولى چون بيم دهنده‏اى آمد، جز نفرتشان نيفزود.»

40- النّور/ 53.