خيانت در امانت - اخلاق بسیج و آداب معاشرت نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اخلاق بسیج و آداب معاشرت - نسخه متنی

علی ‌اصغر الهامی ‌نیا؛ تهیه‌کننده مرکز تحقیقات اسلامی نمایندگی ولی فقیه در سپاه

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

امـيـر مـؤ مـنـان (ع ) فـرمـود: سـوگندبه خدا قبل از وفات پيامبر(ص ) سه بار از او شنيدم كه فرمود:

(يـا اَبـَا الْحـَسـَنِ اَدِّ الاَْمـانـَةَ اِلَى البـَرِّ وَالْفـاجـِرِ فـي مـا قـَلَّ وَ
جـَلَّ حـَتـّى فـِى الخـَيـْطـِ وَالْمـِخْيَطِ) 55

اى على ! امانت را به نيكوكار و بدكار پس بده ، كم باشد يا زياد حتّى نخ و سوزن .

همچنين آن حضرت در يكى از وصيت هايش فرمود:

(اَدُّوا الاَْماناتِ وَ لَوْ اِلى قَتَلَةِ الاَْنْبِياءِ) 56

امانت ها را رد كنيد، گرچه به قاتلان پيامبران باشد.

روايـات يـاد شده ، اهمّيت فراوان امانت دارى را مى رساند؛ صفتى كه ضامن قوام و بقاى روابط اجتماعى
بر پايه اعتماد عمومى است .

خيانت در امانت

بـه هـمـان انـدازه كـه امانت دارى ، شريف و ارجمند است ، خيانت در امانت ، نكوهيده و زشت است و در
اسلام در رديف گناهان كبيره جاى دارد. 57 پيامبر اكرم (ص ) فرموده است :

(لَيْسَ مِنّا مَنْ خانَ مُسْلِماً فى اَهْلِهِ وَ مالِهِ) 58

آن كه به ناموس و مال مسلمانى خيانت كند، از ما نيست .

آفات زبان

زبـان نـعـمتى است كه انسان از آن براى رساندن مقاصد خود به ديگران استفاده مى كند. زبان پـرده دار
روح وسـيـع و باطن نامحدود انسان است و هيچ گونه محدوديتى در قلمرو آن نيست ؛ نه در جانب خير براى آن
مرزى وجود دارد و نه در طرف شر. حتى در بالاترين مرحله ؛ كفر و ايمان ازطريق گواهى دادنِ زبان صورت مى
پذيرد. امام باقر(ع ) مى فرمايد:

(اِنَّ هذَا اللِّسانَ مِفْتاحُ كُلِّ خَيْرٍ وَ شَرٍّ) 59

زبان ، كليد هر خوبى و بدى است .

رسول خدا(ص ) مى فرمايد:

(اَلاِْيمانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ اِقْرارٌ بِاللِّسانِ وَ عَمَلٌ بِالاَْرْكانِ) 60

ايـمـان ، شـنـاخـت پـيـدا كـردن بـا قـلب و اقـرار بـا زبـان و عمل با جوارح است .

زبان ، مظهر شخصيت و به تعبير امير مؤ منان على (ع ) معيار سنجش انسان است . 61
بـنـابـرايـن ، كـنـتـرل زبـان كـارى مـهـم و لازم اسـت . انـسـان بـايـد نـخـسـت حـق و بـاطل
رابشناسد تا زبان را در راه حق به كار گيرد. در اين كار مهم اولين گام ، شناخت آفت ها و آسيبهايى است
كه گوهر ارزشمند زبان و سخن را به تباهى مى كشد. در اينجا به برخى از آنها اشاره مى كنيم .

1 ـ ناسزاگويى

نـاسـزاگـويـى يـكـى از رذايـل اخـلاقـى است كه در اسلام مورد نكوهش قرار گرفته است . ادب اسـلامـى
ايـجـاب مـى كـند كه يك مسلمان در گفتار خود نزاكت و احترام را نسبت به ديگران رعايت نمايد. حضرت على
(ع ) مى فرمايد:

(اِعْلَمْ اَنَّ اللِّسانَ كَلْبٌ عَقُورٌ اِنْ خَلَّيْتَهُ عَقَرَ) 62

بدان كه زبان سگ گزنده اى است كه اگر او را رها كنى مى گزد.

در اينجا به برخى از آثار سوء و پيامدهاى بدزبانى اشاره مى كنيم :

الف ـ دشـمـنـى نـزد خـدا

هـمـان طـور كـه پـاره اى از اعـمال ، نزديك شدن انسان به خدا را به
دنـبـال دارد و شـخص ، محبوب خدا مى گردد، بدزبانى بين او و خدا فاصله مى اندازد و مبغوض درگاه حضرتش
مى شود. امام باقر(ع ) فرمود:

(اِنَّ اللّهَ يُبْغِضُ الْفاحِشَ الْمُتَفَحِّشَ) 63

خداوند انسان بدخو و ناسزاگو را دشمن مى دارد.

ب ـ منع از استجابت دعا

حضرت صادق (ع ) فرمود:

در مـيـان قـوم بـنـى اسـرائيـل شـخـصـى بـود كـه مـدّت سـه سـال بـه درگاه خدا مى گريست و دعا مى

/ 26