اغتنام فرصت در زندگى - اخلاق بسیج و آداب معاشرت نسخه متنی

در جاى ديگر مى فرمايد:

(ضِياعُ الْعُمْرِ بَيْنَ الاْ مالِ وَالْمُنى ) 5

ضايع شدن عمر، بين اميدها و آرزوهاست .

اغتنام فرصت در زندگى

فـرصـت هـايـى كـه در زندگى بشر پيش مى آيد، ناپايدار و زودگذر است و ممكن است بزرگ تـريـن فـرصـت
ثـمـربـخـش بـر اثـر كـمـتـريـن مـسـامـحـه و سـهـل انـگـارى از كف برود و براى صاحبش تنها ندامت
باقى بماند. از اين رو، اولياى گرامى اسلام در برنامه هاى تربيتى خود اين نكته را مورد توجه قرار
داده و همواره خطر از دست رفتن فـرصـتـهـا را بـه پـيـروان خـود خـاطـرنـشـان كـرده انـد. چـنـان
كـه رسول خدا(ص ) مى فرمايد:

(اِنَّ لِرَبِّكُمْ فى اَيّامِ دَهْرِكُمْ نَفَحاتٍ اَلا فَتَعَرَّضُوا لَها) 6

هـمـانـا در ايام زندگى شما لحظاتى است كه در معرض نسيم حيات بخش پروردگارتان قرار مـى گـيـريـد (و
فـرصـت هـاى مناسبى به دست مى آوريد) بكوشيد كه خويشتن را در مسير نسيم فيض الهى قرار دهيد.

حضرت على (ع ) نيز مى فرمايد:

(اَلْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ، فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَيْرِ) 7

فرصت مانند ابر (از افق زندگى ) مى گذرد. پس فرصت هاى خير را غنيمت بشمريد (و از آنها استفاده كنيد).

در غنيمت داشتن فرصت عمر به نكات زير بايد توجه كرد:

1 ـ دنـيـا مـحـلّ كـار، كـوشـش و عـمـل اسـت و آخـرت ، جـاى بـهـره بـردارى از عمل دنيا، بايد كارى
كرد كه در آخرت دچار حسرت نشد. قرآن كريم مى فرمايد:

(وَ اَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ اِذْ قُضِىَ الاَْمْرُ وَ هُمْ فى غَفْلَةٍ وَ هُمْ لا
يُؤْمِنُونَ) 8

آنـــان (سـتـمگران ) را از روز حسرت [ روز رستاخيز كه براى همه مايه تاءسف است ] بترسان ،در آن هنگام
كه همه چيز پايان مى يابد! و آنها در غفلتند و ايمان نمى آورند!
سعدى مى گويد:

2 ـ در قـيامت عمر، جوانى و مال انسان مورد پرسش قرار مى گيرند. چنان كه امام صادق (ع ) مى فرمايد:

از جمله مواعظ لقمان به فرزندش اين بود كه در قيامت وقتى در موقف حساب قرار گرفتى ، از تو درباره چهار
چيز مى پرسند:

(عـَنْ شـَبـابـِكَ فـي مـا اَبـْلَيـْتـَهُ وَ عـُمـْرِكَ فـي مـا اَفـْنـَيـْتـَهُ وَ مـالِكَ
مـِمَّا اكْتَسَبْتَهُ وَ في ما اَنْفَقْتَهُ) 10

(مى پرسند) جوانى ات را چگونه پوساندى و نابود كردى ؟ عمرت را در چه راه فانى ساختى ؟ مالت را از كجا به
دست آوردى و در چه راه صرف كردى ؟

در مـيـان چـهـار مـورد مـزبـور، دو مـورد اول (نـعـمـت جوانى و نعمت عمر) كه موضوع بحث ماست از
گـرانـبـهـاتـريـن نـعـمـت هـاى خـداونـد هـسـتـنـد؛ دوران جـوانـى بـهـتـريـن فـرصـت بـراى
نـيل به پيروزى هاى درخشان زندگى است ، خداى مهربان در جسم و جان جوانان به طور طبيعى سـرمـايـه
هـايـى را بـه امانت سپرده كه اگر به خوبى مورد استفاده قرار گيرند، مى توانند موجبات خوشبختى و
سعادت جوانان را در دنيا و آخرت فراهم آورند.

3 ـ انـسـان بـايـد از عـمـر خـود در راه كـمـال انـسـانـى بـهـره گـيـرد. ايـن كمال در افزايش علم و
معرفت و اطاعت خدا خلاصه مى شود. هر چه غير از اين باشد، اتلاف عمر مـحـسـوب مـى شـود. اگـر كـار و
كـسـبـى دارد، اگـر زنـدگـى تـشكيل مى دهد، اگر با ديگران نشست و برخاست دارد و حتى اگر به گشت و