1. شرك در ذات در برابرتوحيد ذات: در ميان ملل جهان گروههايى دچار (ثنويت) و (تثليث) گرديده اند و بى پروا براى جهان دو مبدأ به نام (يزدان) و(اهريمن) و يا سه اصل و (اقنوم) به نامهاى (خداى پدر) (خداى پسر) و (خداى روح القدس) ـ كه هر كدام داراى الوهيتند ـ قائل شده اند.قرآن مجيد براى ابطال اعتقاد به وجود خدايان متعدد براهين محكم و استوارى دارد كه به نقل يكى از آن براهين اكتفا مى كنيم آن جا كه مى فرمايد:(لَوْ كِانَ فِيهِمِا ا§لِهَةٌ إلاّ اللّهُ لَفَسَدَتا§; اگر در زمين و آسمانها خدايانى جز خدا مى بود نظام آفرينش جهان دچار اختلال مى گرديد).مفهوم آيه همان (برهان تمانع) است كه در عقايد از آن بحث مى شود و خلاصه برهان اين است كه جهان داراى دو خدا باشد قطعاً اين دو موجود كه از هر نظر و يا از جهاتى با هم تباين و اختلاف دارند دو نوع اراده و تدبير خواهند داشت و معنا ندارد كه دو موجودى كه از هر نظر و يا از جهاتى با هم اختلاف دارند از نظر اراده و خواست علم و تشخيص يكسان باشند.هرگاه امور جهان زير نظر دو اراده و دو نوع تشخيص اداره گردد قطعاً دچار اختلال مى شود و هماهنگيى كه ميان مجموع جهان هستى است از ميان خواهد رفت. اگر مى بينى كه مجموع جهان آفرينش
لطفا منتظر باشید ...
