8. عفت و پاك دامنى - سیمای انسان کامل در قرآن نسخه متنی

همين بس كه قرآن درباره حضرت داود مى فرمايد: (وعَلَّمْنِاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَكُم ; ما به او زره بافى را آموختيم كه به نفع شماست) يعنى يكى از نعمتهايى كه در حق شما ابراز داشتيم همين بود كه او را با اين فن آشنا ساختيم ولى همين نعمت صنعت در صورت عدم رهبرى صحيح بلاى جان و آتش كيان مادى و معنوى بشر مى گردد و در ذيل آيه ياد شده مى فرمايد:

(لِتُحْصِنَكُمْ مِنْ بَأْسِكُمْ فَهَلْ أنْتُمْ شِاكِرُونَ ;

تا از اين طريق شما را از قدرت يكديگر صيانت و حفاظت كنيم. آيا در برابر اين نعمت سپاسگزار هستيد؟) اين قسمت آيه به روشنى مى رساند كه صنعت مايه حفاظت و صيانت انسان است از اين رو در برابر اين نعمت بزرگ بسان ديگر نعمتها بايد شاكر و سپاسگزار بود.

8. عفت و پاك دامنى

68ـ3. … وَلا§ يَزْنُونَ وَمَنْ يَفْعَلْ ذ§لِكَ يَلْقَ أثِاماً;

زنا نمى كنند و هركسى مرتكب شود به كيفر خود مى رسد).

ييكى از نعمتهاى بزرگ خداوند كه بر انسان ارزانى داشته است همان غرايز نفسانى و خواسته هاى درونى اوست. انسان در پرتو تمايلات جنسى به بقاى نوع خود ثبات مى بخشد. خشم و غضب نيروهاى درونى را بر ضد دشمن بسيج مى سازد. اگر انسان فاقد غضب باشد طعمه گرگان و درندگان و دشمنان خون خوار مى گردد;

بنابراين تمايلات جنسى و خشم و غضب از نعمتهاى بزرگ خداوند است كه براى تكامل انسان ضرورت دارند.

نكته قابل توجه در غرايز اين است كه بهره بردارى از آنها بايد به رهبرى عقل صورت گيرد و هر كجا عقل اعمال غريزه را ممنوع شناخت بايد اجتناب نمود و هر كجا مجاز و آزاد دانست بايد استفاده كرد.

آزادى مطلق در اعمال غرايز جامعه انسانى را به صورت اجتماع حيوانى در جنگ در مى آورد كه در آن جا براى زندگى هيچ نوع قيد و بندى وجود ندارد.

اسلام بسان ديگر آيينهاى راستين الهى به تحديد غرايز انسانى پرداخته و سعادت انسانى را تضمين نموده است و بهره بردارى از غريزه شهوت را به آميزشهاى مشروع محدود ساخته است و بزرگترين دشمن انسان را اعمال بى قيد و شرط غضب و شهوت دانسته است آن جا كه مى فرمايد:

(أعدى عدوِّ المرءِ غضبُهُ وشهوتُهُ;

بزرگترين دشمن انسانى خشم و تمايلات جنسى مرزنشناس اوست).