12. كنجكاوى در آيات الهى - سیمای انسان کامل در قرآن نسخه متنی

زيرا هركس به سخن كسى گوش فرا دهد به حكم اين است كه او را مى پرستد هرگاه گويند از خدا سخن بگويد در اين هنگام خدا را پرستش كرده است و اگر از شيطان سخن بگويد او را پرستش كرده است .

بنابراين گوش فرا دادن به سخنان بيهوده به اندازه اى خطرناك است كه تو گويى گوينده آن را مى پرستد.

12. كنجكاوى در آيات الهى

73. وَالَّذينَ إِذ§ا ذُكِّرُوا بِآيِاتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْهِا صُمّـاً وَ عُمْيِاناً;

افرادى كه به آيه هاى خداى خود يادآورى شدند كر و كور بر آن نمى افتند (گوش و چشم بسته از آن نمى گذرند).

تفكر و انديشه نيمى از شخصيت انسان را تشكيل مى دهد همچنان كه احساسات و غرايز تشكيل دهنده نيم ديگر از شخصيت اوست. از ديدگاه يك فيلسوف كه با انديشه انسان و رشد فكرى و پرورش نيروى استدلال او سروكار دارد تفكر و انديشه تشكيل دهنده تمام شخصيت اوست; از اين جهت پيوسته انسان را با جمله زير معرفى مى كند: (الإنسانُ حيوانٌ ناطقٌ).

در اين جا بحث در اين نيست كه آيا تفكر و انديشه سازنده تمام منش يك انسان است به طورى كه غرايز و تمايلات نفسانى در شخصيت انسان كم فروغ مى باشند يا اين كه دخالت غرايز و امور نفسانى در شخصيت و منش انسان كمتر ازدخالت تفكر نيست ولى در هر حال چيزى كه جملگى برآنند اين است كه تفكر و انديشه درجداسازى اين جاندار از ديگر جانداران و بالا بردن مقام و موقعيت او در جهان سهم بسيار به سزايى دارد و پيامبر گرامى در اين باره مى فرمايد: (قوامُ المرءِ بعقلِهِ; تكيه بشر به عقل اوست).

نيروى تفكر با جسم و بدن انسان همراه و همزاد است و با تكامل آن روى به تكامل مى گذارد. گاهى سن واقعى انسان با سن روانى و فكرى او به طور يكسان پيش مى رود ولى گاهى روى عللى ميان اين دو سن