(اله) برخلاف لفظ (اللّه) كه نام اختصاصى خداوند يكتاى جهان است به هر معبودى اعم از حق و باطل گفته مى شود از اين جهت هيچ گاه لفظ (اللّه) جمع بسته نمى شود و پيوسته به صورت (مفرد) به كار مى رود در حالى كه لفظ (اله) جمع بسته شده و به صورت جمع نيز به كار مى رود چنان كه در آيه مورد بحث به صورت جمع وارد شده است ولى از آن جا كه كمال و جمال و بى نيازى و استقلال در وجود و قدرت بر رفع ضرر و جلب نفع از خصايص خداى يگانه است در اين صورت معبودى حقيقى به جز خداى سبحان وجود ندارد و معبودهاى باطلِ اقوام و ملل از (الوهيت) سهمى جز لفظ ندارند و قرآن با اشاره به اين حقيقت چنين مى فرمايد:(إِنْ هِيَ إِü أَسْماءٌ سَمَّيْتُموها أنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ); اين بتهاى تراشيده و پرداخته خود كه آنها را عبادت و در برابر آنها كرنش مى كنيد جز نامى از الوهيت كه شما و پدرانتان اين نامهاى مقدس را بر آنها نهاده ايد چيز د يگرى ندارند.
حربـه تهـمـت
4. وَقالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَذا إü إِفْكٌ افْتَرَيهُ وَأَعانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ فَقَدْ جاءوُ ظُلْماً وَزُوراً;گروه كافر گفتند كه اين (قرآن) دروغى بيش نيست كه آن را (به خدا) به دروغ بسته است و گروه ديگرى (در اين كار) او را يارى كرده اند. حقا كه سخن بى اساس و ناروايى گفته اند.5. وَقالُوا أَساطيرُ الأَوَّلينَ اكْتَتَبَها فَهِيَ تُمْلَي§ عَلَيْهِ بُكْرَةً وَأَصِيلاً;گفتند (كه قرآن) همان افسانه هاى پيشينيان است كه آنها را نوشته (و يا براى او نوشته اند) و مطالب آن صبح و شام بر او القا مى گردد.6. قُلْ أَنْزَلَهُ الَّذِي يَعْلَمُ السِّرَّ فِى السَّمواتِ وَالأَرْضِ إنَّهُ كانَ غَفُوراً رَحيماً;بگو كسى كه از رازهاى آسمانها وزمين آگاه است اين قرآن را فرو فرستاده است و اوست آمرزنده و مهربان.متفكران بزرگ جهان و مصلحان عالم كه رسالت رهبرى جامعه انسانى را به دوش مى گيرند پيوسته از طرف دشمنان حق هدف تهمتها و نسبتهاى ناروايى بوده و مخالفان انقلابهاى اصلاحى و نهضتهاى آسمانى سعى مى كردند كه از حربه (تهمت) حداكثر استفاده را بنمايند تا از موقعيت و نفوذ كلمه اين رجال نيك انديش و اصلاح طلب بكاهند.دشمنان هوشيار و زيرك و موقع شناس سعى مى كردند كه به رجال وحى و آموزگاران آسمانى
لطفا منتظر باشید ...
