تاريک - از خاموشی نسخه متنی

تاريک

چه جاي ماه

که حتي شعاع فانوسي

درين سياهي جاويد کورسو نزند

به جز طنين قدمهاي گزمه سرمست

صداي پاي کسي

سکوت مرتعش شهر را نمي شکند

به هيچ کوي و گذر

صداي خنده مستانه اي نمي پيچد

کجا رها کنم اين بار غم که بر دوش است ؟

چراغ ميکده آفتاب خاموش است