حیات پس از مرگ نسخه متنی

ضعف نفس[يعنى، روح] نمىباشد؛ بلكه، نفس نيرومندتر مىشود؛ به گونه‏اى كه بر مشاهده احوال و اطلاع از امور غيبى نيز تواناست. بنابراين، مرگ جسم موجب مرگ روح نمىشود».(1)

توضيح: اگر مرگِ جسم سبب مرگ روح باشد، بايستى در هنگام خواب ـ كه آن هم مرگ كوچكى است ـ ضعف جسم، باعث ضعف روح گردد و حال آنكه در عالم رؤيا كه پيوند با جسم مادى كمتر مىشود، روح انسان از حالت بيدارى نيز چنان قوىتر مىگردد كه بر امور پنهانى هم آگاهى مىيابد.

بنابراين، چون در هنگام خواب، ضعف جسم موجب ضعف روح نمىشود، نتيجه مىگيريم كه مرگ جسم، موجب مرگ روح نمىشود.

از اين رو است كه مىگوييم: «روح، همواره باقى است و هرگز فانى نمىشود».(2)

(1). «بحارالانوار»، ج6، ص207:î

«ان وقت النوم يضعف البدن؛ وضعفه لايقتضى ضعف النفس؛ بل النفس تقوى عند النوم، فتشاهد الاحوال و تطلع على المغيبات؛ فهذا يقوى الظن فى ان موت البدن، لايستعقب موت النفس».

(2). خوانندگان عزيز جهت آگاهى بيشتر در اين باره، مىتوانند به كتاب «اصالت روح»، استاد جعفر سبحانى ـ كه در اين زمينه كتاب ارزشمندى است ـ مراجعه كنند.