29 ـ كمال الدّين ابوالعطاء محمود بن على كرمانى - حج در پهنه نثر فارسی نسخه متنی

به هر سويى كه گشتى ديده اش باز
دران موسم كه كوچ حاجيان بود
برآمد بانگ حجّاج از چپ و راست
كه شاها بنده را شد روزگارى
اگر فرمان دهى پر باز گيرم
ز پاى ناودان سربرفرازم
خورم از چشمه زمزم شرابى
مگر در مروه بخشندم صفايى
ملك چون ديد كان نورسته شمشاد
هواى كعبه اش دادست بر باد

وزان جا رخ به سوى كعبه آور
روان كردش چو سوى كعبه حجّاج
و يا خورشيد يثرب را به معراج

چون سر از نجد و جدّه بركردم
ساكن مكّه وصال شدم
حجرالاسود از دل شيدا
چشمم آب رخ از روان ديده
مروه دل صفا زجان ديده

اهل روش را قدمى ديگراست
كعبه قربت حرم خاص توست
خيمه زن از باديه گل به در
حال ره كعبه زبتخانه جوى
كعبه دل در حرم بيخودى است
كعبه كه شد خانه صورتگرى
وان كه در خانه كثرت ببست
كفر بود كعبه زدين ساختن
كعبه زبتخانه چين ساختن...