عرضه نور پنج تن بر موجودات - عمر مادرم: تاریخ دقیق ولادت، ازدواج و شهادت حضرت زهرا (علیها السلام) نسخه متنی

عرضه نور پنج تن بر موجودات

آنگاه كه خداوند ارواح پنج تن را از والاترين و شريف ترين ارواح آفريد و نورشان را بر آسمانها و زمين و كوهها عرضه كرد، نورشان همه را فرا گرفت و خدا فرمود:

اينان دوستان و اوليا و حجتهاى من بر خلق و امامان بر همه ى آفريدگان هستند. بهشتم را براى آنان و كسانى كه آنان را دوست دارند و ولايت را قبول كرده اند آفريدم، و آتش جهنم را براى كسانى كه مقام آنان را ادعا كنند خلق كردم. [معانى الاخبار: ص 107 ح 1. المحتضر: ص 161.]

از نور پنج تن

خداوند نور پنج تن را از نور عظمتش آفريد، و آسمان و زمين را از نور پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و عرش و كرسى را از نور على عليه السلام و لوح و قلم را از نور حسن عليه السلام و حورالعين را از نور حسين عليه السلام آفريد. مشرق و مغرب عالم در ظلمت و تاريكى بود. فرشتگان از اين ظلمت به خدا شكايت كردند و خدا را به اين انوار قسم دادند كه ظلمت را بردارد.

اين بود كه خداوند روح و نور فاطمه عليهاالسلام را آفريد، و مشرق و مغرب آفرينش روشن شد. [كنز الفوائد على ما فى البحار: ج 36 ص 73. تاويل الآيات الظاهره: ج 2 ص 610.]

نور فاطمه در صلب آدم

سپس اين انوار از فوق عرش در وجود آدم قرار گرفت، و صلب آدم ظرف اين ارواح شد، و آنگاه خدا به فرشتگان دستور داد به آدم سجده كنند. خداوند اين نور و اشباح را به آدم نشان داد و معرفى كرد، و آدم هنگام تو به خدا را به آنان قسم داد. [تفسير امام عسكرى عليه السلام: ص 219 تفسير سوره ى بقره.]

نور زهرائى

پس از آفرينش نور فاطمه عليهاالسلام آسمانهاى هفتگانه و زمينهاى هفتگانه روشن شد، و فاطمه عليهاالسلام «زهرا» ناميده شد، و خداوند ثواب تسبيح و تقديس ملائكه را تا روز قيامت براى دوستان فاطمه عليهاالسلام قرار داد. [ارشاد القلوب: ج 3 ص 4 على ما فى البحار.]

در سرادق عرش

خداوند، چهارده هزار سال قبل از خلقت آدم [التفضيل، كراجكى: ص 22. المحتضر: ص 129.] اين انوار را آفريد، و نام آنان را در سرادق عرش نوشت، و آنان را باب الله قرار داد. اين است كه آنان را حلال زادگان دوست دارند و به وسيله آنان هدايت شده اند. [فضائل الشيعه: ص 7 ج 7. تأويل الآيات: ج 2 ص 508 ح 11.]

نام فاطمه نقش انگشتر آدم

در لغزش آدم عليه السلام نيز توبه اش به احترام آنان پذيرفته شد.

پس از سجده ى فرشتگان به آدم و گرفتارى او به عجب، خداوند به او فرمود: «من خلقى را آفريدم كه اگر آنان نبودند تو را نمى آفريدم». سپس اشباح آنان را در پيش روى عرش به آدم نشان داد، و يكايك آنان را نام برد. آدم در گرفتارى آنان را مى خواند، و نام آنان را نقش انگشترش قرار داد. [اليقين: ص 174 ب 31. تأويل الآيات: ج 1 ص 48.]