خداوند وقتى ابراهيم عليه السلام را آفريد، و پرده از ديدگانش برداشت نورهائى را در كنار عرش ديد و درباره ى آنها سؤال كرد. گفتند: اين نور فاطمه عليهاالسلام است كه دوستانش را از آتش جهنم جدا مى كند. [تأويل الآيات الظاهره: ج 2 ص 496. بحار الانوار: ج 85 ص 80 ح 20.]
اقتباس نور فاطمه
خداوند فاطمه عليهاالسلام را از نور محمد صلى الله عليه و آله اقتباس كرد، و از نور فاطمه و على عليهماالسلام، حسن و حسين عليهماالسلام را اقتباس كرد همانگونه كه چراغها از يكديگر اقتباس مى كنند. بعد آنان را از نسلى به نسل ديگر و از صلبى به صلب ديگر و از رحمى به رحم ديگر كه همه پاك بودند منتقل كرد، زير آنان برگزيدگانى هستند كه خداوند براى خود برگزيد، و آنان را گنجينه داران علم قرار داد و جانشينان خود نمود، و اگر آنان نبودند كسى نمى داسنت خدا را چگونه عبادت كند. [غايه المرام: ص 30 مقصد اول باب 2 ح 5. تفسير برهان: ج 3 ص 193.]
اسرار نهفته ى ولادت زهرا
و لادت جسمانى و ظاهرى فاطمه عليهاالسلام در سه بخش ارائه مى شود: 1. كيفيت انعقاد نطفه. 2. كيفت ولادت. 3. تاريخ ولادت.
مقدمات انعقاد نطفه ى فاطمه
تكون جسمانى حضرت زهرا عليهاالسلام، از مرحله ى اول تا آخر به دستور خداوند بوده است، و پس از طى تشريفات ربوبى و آسمانى نطفه ى حضرت منعقد شده است. قضايائى كه در معراج رسول الله صلى الله عليه و آله رخ داده و دستوراتى كه داده شده، مهمترين و اساسى ترين قضايائى است كه در طول بيست و سه سال رسالت حضرت كم نظير بوده است. يكى از آنها انعقاد نطفه ى فاطمه عليهاالسلام در ميوه ى بهشتى است. آنگاه كه سن مبارك رسول الله صلى الله عليه و آله به چهل سالگى رسيد، از طرف خدا وحى به او نازل شد، و به پيامبرى مبعوث گرديد. آنحضرت بعد از دو سال به معراج رفت، و به مقام قاب قوسين او ادنى رسيد، و پس از طى اين مراحل و مقامات هنگام انعقاد نطفه سيده النساء عليهاالسلام فرا رسيد.
از سيب بهشتى
از طرف خداوند سيب بهشتى بوسيله جبرئيل به رسول اكرم صلى الله عليه و آله اهدا شد. حضرت آن را گرفت و بوسيد و روى چشم گذارد و به سينه چسبانيد، و به دستور خدا خواست آن را تناول كند. سيب را كه شكافت نورى از آن درخشيد و حضرت از ديدن آن نور واهمه كرد. جبرئيل عرض كرد: يا رسول الله، بخور كه آن نور «منصوره فاطمه» است. پرسيد: اى جبرئيل، «منصوره» كيست؟ عرض كرد: دخترى است كه از صلب تو خارج مى شود، و اسمش در آسمان منصوره و در زمين فاطمه است. [معانى الاخبار: ص 376 ح 53 باب نوادر المعانى. تفسير برهان: ج 3 ص 258.]