ريا در قرائت از ديدگاه روايات
1-از پيامبراكرم (ص) نقل شده است كه:.مَن قَرَأَ القُرآنَ يُريدُ بِهِ سُمعَةً، أَوِِالتِماسَ النّاسِ لَقَي اللّهَ يَومَ القِيامَةِ وَجهُهُ عَظم لَيسَ فيهِ لَحم، وَزَجَّ القُرآنُ في قَفاهُ حَتّي يُدخِلَهُ النّارَ و يَهوي فيها مَعَ مَن هَوى. و مَن قَرَءَ القُرآنَ ابتغاءَ وجه اللّهِ وتَفََقُهاًً في الدينِ كانَ لَهُ مِنَ الثوابِ مثلَ جميعِ ما اُعطِىَ الملائكة و الانبياءُ والمرسلونُ.4(كسي كه قرآن را از روي تظاهر و ريا و يا جلب توجه مردم بخواند، در روزقيامت محشور مي شود درحالي كه در صورت او جز استخوان چيزي نيست، و قرآن گريبان او را مي گيرد وكشان كشان به سوي آتش برده و در شعله ها رهايش مي سازد و درآتش داخل مي شود به همراه داخل شوندگان؛ و كسي كه قرآن را جهت خشنودي خداوند و آگاهي در دين قرائت نمايد براي او اجري است همانند پاداشي كه به فرشتگان و پيامبران ورسولان عطا شده است.).2-
عن ابي عبدالله (ع) اَنّه قالَ: عَلَيكم بالقرآن فَتُعلّمُوهُ فاِنّ مِنَ الناس من يَتَعلَّمُ القرآنَ لِيُقالَ فلانُ قارىُ و مِنهُم مَن يَتَعلّمُهُ فَيَطلُبُ بِهِ الصّوتَ فَيقالُ فلانُ حَسَنُ الصّوتِ، ولَيسَ في ذلكَ خَير و مِنهُم مَن يتعلَّمُهُ فَيَقُومُ به في لَيلهِ و نَهارِهِ لايُبالي مَن عَلِمَ ذلِكَ وَمَن لَم يَعلَمه.5امام صادق (ع) فرمود:.(برشما باد به قرآن ، آن را بياموزيد، همانا برخي از مردم قرآن را فراگيرند براي شهرت تا مردم بگويند فلاني قاري قرآن است وبرخي از مردم آن را براي آوازه خواني ياد گيرند تا بگويند فلاني خوش آواز است ودراين گونه يادگيري هيچ خيري نيست و برخي آن را ياد گيرند وشب وروز درعمل به آن قيام كنند و توجه ندارند كه كسي آن را بداند يا نداند.).