5- آية الله آقا محمد كبير متولد 1288 يا 1290. در قم از ملامحمدتقى نحوى و آقا ميرزامحمدصادق قمى (13) و در تهران ازحاج شيخ على نورى و حاج سيدعبدالكريم جيلانى مدرس مدرسه مروى تهران و آقا ميرزا محمدحسن آشتيانى و آقاميرزامحمود قمى (14) و حاج شيخ فضل الله نورى و در نجف از حاج ميرزاحسين حاج ميرزا خليل و آخوند خراسانى وصاحب عروه استفاده و استفاضه كرده است.

در سال 1330 يا 1338 به قم مراجعت و مشغول تدريس و ترويج دين شده و به تربيت طلاب مشغول شده است.

تاليفات او:

1- حاشيه بر جواهرالكلام فقه.

2- حاشيه بر عروة الوثقى.

3- رساله عمليه.

4- مطالع الشموس يا مشارق الشموس در اصول فقه.

در سال 1369 از دنيا رحلت و در قبرستان شيخان قم به خاك سپرده شد.

6- آية الله آقاى حاج ميرزاسيدفخرالدين فرزند سيدابوالقاسم شيخ الاسلام فرزند حاج سيدمحمدرضا فرزندسيدابوطالب داماد ميرزاى قمى صاحب قوانين.از آيات عظام: آخوند ملا محمدكاظم خراسانى، سيدمحمدكاظم يزدىميرزامحمدحسن شيرازى، ميرزا محمدتقى شيرازى، حاج ميرزاحبيب الله رشتى، حاج آقا رضا همدانى، سيد محمدفشاركى استفاضه و استفاده نموده است.

و در زمان حاج شيخ عبدالكريم يزدى از شيوخ علماى قم به شمار مى آمده و از اين رو ايشان بر جنازه مرحوم حاج شيخعبدالكريم نماز خوانده است.

در سال 1363 به رحمت ايزدى واصل و در نزديكى قبر مرحوم حاج شيخ عبدالكريم در حرم حضرت معصومه عليه السلامبه خاك سپرده شد.

7- آية الله حاج شيخ حسن فاضل از مجتهدانى است كه تمام تحصيلاتش در قم بوده، نزد شيخ محمدحسن نادى (15) ومرحوم حاج سيدصادق قمى (16) تلمذنموده است در فقه و اصول و ادبيات مقامى عالى داشته و عده اى از طلاب وفضلامانند حاج سيدمحمود روحانى (17) از درس او استفاده كرده اند.

آية الله حاج شيخ محمدعلى اراكى فرموده اند: همراه مرحوم آية الله حاج سيدمحمدتقى خوانسارى به ديدن مرحومآية الله آقاى حاج شيخ حسن فاضل قمى ساكن محله شادقلى خان قم رفتيم حدود سه سال بود كه ايشان زمين گير ولج شده بودند و فقط دو انگشت دست راست ايشان كار مى كرد و كارش هم گرداندن تسبيح در ذكر گفتن بود.

در اثر خوابيدن و حركت نكردن، بدن ايشان زخم هم شده بود پارچه اى روى بدن ايشان كشيده بودند. وى هموارهمشغول ذكر و شكر خداوند بود و به قدرى صورتش نورانى بود كه گويا الان از حمام بيرون آمده است و هيچشكايتى نداشت بلكه شاكر بود.

وقتى از خانه ايشان بيرون آمديم آقاى خوانسارى به حال او غبطه خورده و باتعجب فرمود: «عجب حال خوشى داشت ».

8- آية الله حاج ميرزامحمود روحانى فرزند آية الله حاج سيدصادق روحانى متولد 1307. در قم نزد مرحوم حاج شيخحسين علامه و حاج شيخ حسن فاضل و آخوند ملا غلامرضا صاحب حاشيه رسائل (قلائد) و حاج سيد احمدطباطبايىتلمذ نموده، و در سال 1330 به نجف رفته و از محضر آية الله العظمى آقاسيدابوالحسن استفاده كرده و چندى هم درمشهد از درس آية الله العظمى حاج آقاحسين طباطبائى قمى بهره برده و معقول را نزد ميرزا على اكبر حكيم خواندهاست.

ايشان از كسانى است كه در آوردن حاج شيخ عبدالكريم حائرى به قم كوشش كرده و براى آوردن ايشان، به اراك رفته وچند ماهى هم آنجا مانده است.

9- آية الله حاج شيخ محمدحسين نجار از علما و مجتهدان قم بوده كه سالها در نجف اشرف در محضر درس مرحوم آقاسيدمحمدكاظم طباطبايى تحصيل و تلمذ نموده است.

ايشان هم از كسانى است كه در آوردن و دعوت مرحوم حاج شيخ عبدالكريم حائرى به قم نقشى داشته است.

10- آية الله آقا شيخ مهدى حكمى (18) فرزند آخوند ملاعلى اكبر حكمى مجتهدى آگاه و عالمى بزرگوار بود پس ازتحصيلات در قم به سامرا و نجف مشرف و از محضر درس آقا سيدمحمد فشاركى و آخوند ملامحمدكاظم خراسانىاستفاده كرد و به قم بازگشت. در قم محل توجه و وثوق قاطبه اهالى بود.

چون با مرحوم حاج شيخ در سامرا مصاحبت داشت هنگام ورود حاج شيخ به قم، ايشان را به خانه خود برد و ميزبان آنبزرگوار بود. مدفن ايشان نزديك قبرمرحوم حاج شيخ است.

11- آية الله آقا ميرسيدمحمد فرزند اكبر مرحوم آقا سيد عبدالله. پس ازتحصيلات در قم به نجف مشرف و از محضردرس صاحب كفايه بهره برد. قبل ازوفات پدرش كه سال 1333 بود به قم مراجعت و بعد از وفات او مسند و محراب پدر رامتصدى شد.

شرح لمعه و مكاسب و كفاية الاصول را با بيانى خوب و تقريرى مطلوب تدريس مى نمود در سال 1349 يا 1350 به رحمتايزدى پيوست و در قم به خاك سپرده شد.

12- آية الله آقاسيدمحمدتقى رضوى فرزندحاج سيداسحاق،ازعلما واتقياى قم. شرحى بر خطبه حضرت صديقهكبرى عليها السلام به زبان عربى دارد كه در طهران چاپ شده است. در سال 1344 از دنيا رفت و در قبرستان شيخان قممدفون گرديد.

13- آية الله ميرزاعلى اكبر اردكانى يزدى مبادى علوم را در يزد و سپس دراصفهان بيش از بيست سال نزد حكيم معروفبه آقا محمدرضا قمشه اى و ديگران درس خواند سپس در تهران به تدريس پرداخت در سال 1327 به قم آمد و استاديگانهفلسفه و حكمت شد وى در سرودن اشعار حكيمانه و عارفانه مقامى عالى داشت و تخلص او «تجلى » بود. حواشى بر اسفارملاصدرا دارد كه به خط خود او(در حسن خط هم نمونه بود) در حواشى اسفار چاپى چاپ شده است.

ساير تاليفات او:

دو رساله حكميه كه چاپ شده است.

حاشيه بر فصوص الحكم ظ.

حاشيه قوانين ميرزاى قمى.

شرح فارسى بر رساله وجود جامى.

در سال 1344 در قم مرحوم شد و در قبرستان شيخان مدفون گرديد.

14- آية الله حاج سيدحسين كوچه حرمى از علما و مجتهدان قم و در صحن حضرت معصومه عليها السلام نماز جماعتاقامه مى كرد كه در سال 1357 مرحوم و درنزديكى قبر مرحوم حاج شيخ در حرم مطهر حضرت معصومه عليها السلاممدفون گرديد.

15- آية الله آقا شيخ محمدحسين علامه فرزند حاج ملاحسن اردستانى ازشاگردان مرحوم حاج ميرزاابوالقاسم قمى و درزمان حاج شيخ از مدرسان ادبيات حوزه قم به شمار مى رفت و در حدود سال 1357 از دنيا رفت.

16- آية الله حاج شيخ حسن نويسى از علما و فقهاى بزرگ متولد 1291، درقم نزد مرحوم حاج ميرزامحمد ارباب و درنجف نزد آقا سيدمحمدكاظم يزدى و آخوند ملا محمدكاظم خراسانى تلمذ كرد در سال 1326 به ايران و قم آمد وبه تدريس و تاليف پرداخت.

در زمان حاج شيخ، از اعضاى جلسه استفتاى ايشان بود.

كتابى به نام مقاصد فكريه از او به چاپ رسيده است.

در سال 1371 به رحمت الهى پيوست.

17- آية الله حاج ملامحمود از علما و وعاظ درجه اول قم متولد 1266ق.(پدر مرحوم آية الله حاج ميرزاابوالفضل قمىزاهدى و ابوالزوجه مرحوم ناصرالشريعة مؤلف تاريخ قم.)

تاليفات او:

رساله اى در فضيلت صلوات.

چهار جلد كتاب در مواعظ و مجالس منبرى كه بسيار با سليقه نوشته شده و سودمند است.

درسال 1351 مرحوم، و درصحن كوچك جلو بقعه محمدشاه مدفون گرديد.

18- آية الله حاج ميرزاجواد آقا ملكى تبريزى از شاگردان مرحوم آخوندملاحسينقلى همدانى پس از خواندن مقدمات وسطوح به نجف اشرف و سامرامشرف و در فقه از حاج آقا رضا همدانى و در اصول فقه از صاحب كفاية و درحديث از حاجميرزا حسين نورى استفاده كرد. در سال 1321 به ايران مراجعت و چند سالى در تبريز و سپس در سال 1329ق در قضيهمشروطه به قم مهاجرت و مشغول تدريس و تربيت طلاب شد. وى معلم اخلاق و سير و سلوك آن زمان حوزه علميه قمبود و در مدرسه فيضيه درس اخلاق مى گفت.

تاليفات او:

1- اسرارالصلاة چاپ شده.

2- مراقبات السنة چاپ شده.

3- لقاءالله چاپ شده.

4- حاشية غاية القصوى ترجمه فارسى عروة الوثقى.

در سال 1343 به رحمت الهى واصل و در قبرستان شيخان نزديك مقبره ميرزاى قمى مدفون شد.

19- آية الله حاج شيخ محمدرضا شريعتمدار ساوجى متوفاى 1363.

در مجله نور علم در مقاله شرح حال مرحوم آية الله فيض آمده:

در زمان آمدن آية الله فيض به قم برخى از پيشه وران قم قسمت تحتانى مدرسه فيضيه را اشغال و به عنوان انبار ازحجرات استفاده مى كردند و برخى ازغرفه ها هم مبدل به قهوه خانه شده بود.

مرحوم فيض، نخست مرحوم آية الله آقا شيخ محمدرضا شريعتمدار ساوجى را در يكى از حجرات مدرسه سكنى داد و بهتدريج به تخليه حجرات و مرمت آنهاهمت گماشت.

و همين آقا شيخ محمدرضا ساوجى است كه بعد از ورود حاج شيخ عبدالكريم حائرى به قم شبى كه در خانه مرحومآية الله فيض دعوت داشتند با بيان جالبى از مرحوم حاج شيخ خواست كه در قم اقامت كنند و سخن او (19) موجب شدكهقمى ها براى نگهداشتن مرحوم حاج شيخ در قم بيشتر تقاضا و اصرار كنند.

20- آية الله حاج شيخ محمدتقى بافقى يزدى متولد 1292 در آغاز از بافق به يزد آمد و ادبيات و سطوح را نزد مرحومآقاسيدعلى مدرس لب جندقى و ديگران خوانده، آنگاه به نجف مشرف و نزد مرحوم سيدمحمدكاظم يزدى صاحب عروه،و آخوند ملامحمدكاظم خراسانى صاحب كفايه، و عالم ربانى آقا سيداحمدكربلايى تلمذ كرده، سپس به ايران و قم آمدهاست وى از كسانى است كه از مرحوم حاج شيخ عبدالكريم حائرى خواسته كه حتما قم را مركز قرار دهند و براىآوردن حاج شيخ به قم قدمهاى مؤثرى برداشته است. وى بسيار غيور و آمر به معروف و ناهى از منكر بود. در زمانرضاخان پهلوى به خاطر امر به معروف و نهى از منكركه نسبت به برخى از بستگان او انجام داده بود مورد هتك و ضربقرار گرفت و به شهر رى تبعيد شد. (20)

تا سال 1365 در آنجا بود و در جمادى الاولى همين سال در همانجا از دنيارفت و جنازه او را به قم آوردند و نزديك قبرمرحوم حاج شيخ عبدالكريم حائرى رحمه الله دفن شد. (21)