لطفا منتظر باشید ...
تلاش خود را براى دستيابى به دانشجويان ايرانى و ديگر افرادى كه در خارج به سر مى برند گسترش
داد و رهبراين پان ايرانيست را به اروپا رساند تا پيام انقلاب سفيد رابه گروههاى دانشجويى رسانده
وخواستار بازگشت داوطلبانه ئ منتقدين سازنده دولت گردند " به پائين رجوع شود " . در نتيجه تحريم
سازمان دانشجويى ايرانى در اطريش بخاطر فعاليتهاى سياسى غير مجاز عليه شاه دراواى سال
مزبور، ناراضيان تبعيدى با شكست فاحشى روبرو شدند. تلاش عراق براى به كارگيرى كردها و
اعراب ايرانى عليه رژيم، كاملاہ تحت كنترل وزير نظر دولت قرارداشت. دستگيرى گروهى از پيروان
جلال طالبانى درماه مه نشان داد كه آنها در نظر داشته اند كه با كردهاى ايرانى تماس بگيرند، ولى آن
توطئه ريشه كن شد. اكثر كردهايى كه به جرم فعاليتهاى ضد دولتى دستگير شده بودند آزاد گرديدند.
جمعيت عرب ايرانى نيز هيچ گاه نسبت به درخواستهاى راديويى عراق مبنى بر قيام براى آزادسازى
" " عربستان " " " خوزستان " از ايران عكس العمل مثبت نشان نمى دادند.
در داخل كشور دست خارجى با درج مقالات، و انتشار گسترده و مخفى كتابى كه در آن از نخست
وزير و سخنگوى مجلس به عنوان اعضاى فرقه ئ فراماسونرى ياد شده از سر گرفته شد و اين افراد متهم
شدند كه بازيچه ئ سرويس اطلاعاتى انگلستان مى باشند. براى خنثى سازى تاعثير اين عمل، فهرستى از
اسامى افرادى انتشار يافت كه در آن از دسته اى اعضاى كابينه كه در آمريكا تحصيل كرده بودند به
عنوان عمال سازمان سيا يادشده بود. گرچه اين امر سبب بروز اقدامات تلافى جويانه دشمنان
مى شد، ولى هيچ گونه بحران جدى به دنبال نداشت و فقط احتمالاہ ميزان نفوذ عده اى را كاهش مى داد.
التهاب و تشنج ناشى از اين كتاب آن فهرست نشان مى داد كه موضوع ديگرى وجود نداشته تا
سياستهاى داخلى را به خود سرگرم كند.
عليرغم موضع قوى خود، دولت همچنان نسبت به ابراز مخالفتها حساس بود. كنترل مطبوعات و
سانسور با شدت بيشترى دنبال مى شد. در نتيجه ئ ملى شدن تنها شبكه ئ تلويزيونى كشور، فرصت ابراز
عقايد به نحو مستقل نيز از ميان رفت، و دولت گويا در نظر گرفته است كه تعداد نشريات مطبوعاتى
را كاهش بخشد. ناآراميهاى دانشجويى چندان زياد نبود، و به شكل تحريم محدود كلاسها در
حمايت از شكوائيه هاى محلى تجلى مى يافت. كارگران نيز گهگاه درحمايت از شكوائيه هاى محلى
دست به اعتصابهاى محدود و يا كاهش سرعت كار مى زدند، ولى در اين موارد نيز دولت به سرعت
وارد عمل مى شد تا به اعتصابات خاتمه دهد و در صورت لزوم بعضى از افراد را دستگير كرده و يا به
خدمت
سربازى مى فرستاد تا از در سازش درآيند. در ميان بازاريها و رهبران مسلمان نيز هيچ گونه مخالفت
متشكل روئيت نشد، و برنامه ئ حمايت دولت از رهبران جوانتر شعبه ظاهراہ سبب مقبول واقع شدن
تغييرات اجتماعى و روند مدرن سازى نزد آنها گرديده است.
در جوظى از تضييق و اجبار دوم، چند اقدام در جهت ايجاد فضاى آزاد سياسى تقريبى صورت گرفت.
در ميان كارگران صنعتى تشكيل سازمانهاى كارگرى تحت كنترل مجاز شمره شد. به دانسجويان نيز
اجازه داده شد كه براى خود تشكيلات دانشجويى بزرگ تشكيل دهند، ولى ميزان فعاليت دانشجويان
در امور فوق درسيز هنوز هم محدود مى باشد. طى برنامه اى دولت به آن دسته از مخالفين خود كه در
خارج از كشور در تبعيد به سر مى برند، اجازه بازگشت به كشور را داد مشروط بر آن كه با اشتغال در
سمتهاى غيرحساس به عمران كشور كمك نمايد. انتقاد از گروههايى از دولت مانند شهرداريها و
مسائل گذرا نيز مجاز شمرده شد. گرچه هدف از اين اقدامات ايجاد جامعه ئ آزاد آنچنانى نبود و در
حقيقت بعضى از آنها سبب تحت كنترل درآمدن تغييرات اجتماعى مى شد، ولى نوعى سوپاپ
اطمينان را در كشور به وجود آورده بود. با اين وصف، تا زمانى كه حجم اين فشارها به ميزان قابل
ملاحظه اى وجود دارد، نمى توان انتظار تغييرات عمده اى را در نحوه ئ كنترل اعمالى در داخل كشور
داشت.
تاچر
7 شماره سند
مه 1972 ارديبهشت 1531 تاريخ:
جوانان
سند شماره ئ7خيلى محرمانه
جوانان
مه 1972 ارديبهشت 1531
خلاصه
" " جوانان تحصيل كرده و فعال ايران تنها بخش كوچكى ازكل جمعيت جوان كشور را تشكيل مى دهند.
با اين وصف اعتقاد بر اين است كه مديران آينده كشور از ميان همين گروه برگزيده خواهند شد. نكته
اين است كه با وجود 54% جمعيت ايران را افراد جوانتر از 24 سال تشكيل مى دهند، ولى نقطه نظرات
آنها حائز اهميت بسيار است. فعالان شهرى كه هميشه آماج حملات ساواك واقع مى شوند مخالفت
خود را پنهان ساخته و فعاليتهاى خود را به تظاهرات غير خشونت بار و هوادارى از اعتصابات محدود
كرده اند. " "
تماسها و اطلاعات سفارت در مورد جوانان ايرانى تنها به گروه فعال تحصيل كرده و شهرى محدود
است، است گروه تنها بخش كوچكى از جمعيت جوان ايران است " 54 % كل جمعيت ايران را افراد
زير 4، سال تشكيل مى دهند " اما نظرات دهقانان و كارگران جوان بخوبى مطرح نشده و حتى در
زمينه ئ آنها حرفى نيز به ميان نمى آيد. البته اتفاق آراع بر اين است كه اين جوانان هميشه به روش كار
افراد مسنتر از خود پايبند بوده و نمى توانند گروه قابل توجه و با اهميتى باشند. با اين حال در مورد
اقليت فعال شهرى مطالب بسيارى مى توان
گفت: تظاهرات دانشگاهى چند سال قبل كه عكس العمل وحشيانه ئ پليس را به دنبال داشت و موجب
خونريزى شد در دهه ئ 1 70 راه را براى برگزارى تظاهرات عارى از خشونت و اعتصابات تواعم با
هوادارى هموار نمود. چنين به نظر مى رسد كه تظاهرات دانشجويى قدرت و شدت خود را از دست
داده است. جشنهاى بيست و پنجمين قرن شاهنشاهى در اواخر سال 1971، تا حدودى موجب
برانگيخته شدن اعتراضات دانشجويى گرديد ولى تعداد كمى از آنها دستگير شدند و خشونت بسيار
ناچيز بود، محاكمه ئ اخير خرابكاران و تروريستها نيز نگرانى و اضطراب دانشجويى را تشديد نمود،
ليكن عكس العمل آنها برخلاف گذشته تواعم با نرمش و انعطاف پذيرى بود.
جوانان تحصيل كرده ئ ايران تكنوكراتها، بوروكراتها و فرهنگيان جوان به طور كلى اصلاحات
آموزشى انقلاب سفيد را ناموفق مى دانند. مداخله ئ خارجى، مناقشات مربوط به تعيين اختيارات،
تجهيزات و نحوه ئ تدريس غير استاندارد هنوز هم به قوت خود باقى است. گرچه گاهى نيز اساتيد و
مديران فعال و معمولاہ تحصيل كرده ئ غرب پاى به صحنه مى گذارند، ولى بنا به اعتقاد دانشجويان،
حضور ساواك سبب كاهش كارآيى آنها مى گردد. هر زمان اعتراض كاهش يافته، طبق گزارشات
فعاليتهاى ساواك نيز كم شده است. دانشجويان و جوانان ديگر، امروز برخلاف گذشته مايل نيستند
اعتراضات خود رامطرح كنند " چون درآن زمان ساواك به نظر آنها يك سازمان چندان جدى به
حساب نمى آمد " ، و رخنه موئثر در تمام گروهها مخالف سبب سركوب هر گونه نارضايتى شده است.
ظاهراہ دانشجويان دريافته اند كه اعتراضات، فراتر از نارضايتى آكادميك، معمولاہ عكس العمل
سركوبگرانه و خشن به دنبال دارد. اين عكس العمل توسط اعتراضات مطروحه و علنى مطبوعات و
رسانه هاى دولتى عليه دانشجويان شدت بيشترى مى يابد. بنابراين مى توان گفت كه كنترل بيشتر و
تكنولوژى پيشرفته، به سركوب مخالفين كمك كرده است.
ايرانيهاى جوان برخلاف افراد مسنتر توانائى اين را دارند كه گرايشات عصيانگرانه ئ خود را به كار در
سيستم مخفى نمايند. اين واقعيت كه سالانه حدود 15000 ايرانى تلاش مى كنند تا به دانشگاهها راه
يابند ليكن بنا به دلايلى چون كمبود مالى و يا كمبود مكان، قادر به اين كار نيستند خود گواهى است بر
جذابيت تحصيلات عاليه در ايران براى بسيارى از مردم. دانشگاه و مدرك تحصيلى، گذرنامه ئ ورود به
زندگى بهتر در ايران است. با اين وصف محدوديتهاى اعمالى در مورد تحصيلات عاليه، خسارات
خود را وارد خواهد كرد، چون جوانان ايرانى در مى يابند كه آنها محتاج به تطابق و همراهى بيشتر با
دستگاه دولتى ايران بوده و مباحثات سازنده " معمول در بين تمام دانشجويان دنيا " براى آنان ممنوع
است.
اتحاديه هاى دانشجويى و ورزشى تا حدود زيادى جايگزين مشاركتهاى ديگر شده تا ذهن
دانشجويان را به خود مشغول دارند. اين جايگزينى چيزهاى ديگر به جاى مشاركت دانشجويى نيز
در كنترل محيط دانشگاهى در سالهاى اخير نسبتاہ موفق بوده است. اما احتمالاہ نتيجه ئ غير مستقيم آن
خلق روشنفكرانى جوان و بى ثمر خواهد بود.
شاه و دولت در ميان ايرانيهاى جوان گاه با هيبت و قابل احترام و گاه قاببل انزجار جلوه گر مى شوند.
بدون شك افسران جوان نظامى به شاه و ايران وفادارند، و بخش اعظم جوانان عضو سپاهيان دانش،
بهداشت و عمران و ترويج نيز از ان جمله اند. به نظر مى رسد اين گروهها داريا چنان روحيه ئ
سرسپردگى ونخبه پرورى هستند كه جوانان ايرانى عموماہ فاقد آنند. بنا به دلايلى كه كاملاہمشخص
نمى باشد اما شايد با فردگرايى ايرانيها و نيز اين تصور آنها مبنى بر اين كه هيچ چيزى نيست كه واقعاہ
ارزش مبارزه را داشته باشد، مرتبط است; به نظر مى رسد كه هيچ درك واقعى از اهداف و هيچ
نشانه اى از وجود " " آرمانهاى مشترك " " در ميان جوانان ايرانى موجود نيست.
درست يا نادرست، جوانان ايرانى معتقدند كه تجهيزات و دستگاههاى دولتى هيچ گاه مانند امروز
محدود كننده نبوده است. پس از برگزارى جشنها، اقدامات احتياطآميز امنيتى كه درسراسر كشور
برقرار شده بود، ادامه يافت چون دولت مصمم شده بود كه گروههاى چريكى و تروريست را سركوب
نمايد. در نتيجه به نظر مى رسد كه گروههاى دانشجويى و جوانان بيش از هميشه محدود داشته اند و
مباحثات سياسى در ميان اين دانشجويان بيش از گذشته نادر شده است.
براى جوانان شهرى و تحصيل كرد، نه اصلاحات پرجنجال و نه بهبود وضع بازار كار، هيچ يك
جذابيتى ندارند، دانشگاهها تا حدود زيادى با پذيرش تعداد بى شمارى از جوانان محروم از نظر
اقتصادى با دموكراسى همراه شد، اما براى بعضى از آنها روش تحصيل مضك است و دانشگاه
شباهت بسيارى به يك سيرك پيدا كرده است. اقتصاد كشور فعال شد، اما بيكارى واقعى و اشتغال در
سطح پايئن درميان جوانانى كه چيزى جز ارائه مدرك دانشگاهى ايران ندارند، افزايش يافته است.
جوانان تحصيل كرده ناراضى و ناراحت هستند. آنها خواستار سودهاى جارى هستند، اما از ممانعت
كلى در مورد مشاركت آنها در حيات سياسى ملى ايران ناراحت مى باشند.
