توضیح المسائل نسخه متنی

ساقط است.

ولى اگر در يكى از پنج شرط ديگر شك كند مستحب است اذان و اقامه بگويد.

(مسأله 936) كسى كه اذان و اقامه ديگرى را بشنود مستحب است هر قسمتى را كه مىشنود آهسته بگويد.

(مسأله 937) كسى كه اذان و اقامه ديگرى را شنيده باشد، چه با او گفته باشد يا نه، در صورتى كه بين آن اذان و اقامه و نمازى كه مىخواهد بخواند زياد فاصله نشده باشد، مىتواند براى نماز خود اذان و اقامه نگويد.

(مسأله 938) اگر مرد اذان زن را با قصد لذت بشنود، اذان او ساقط نمىشود، بلكه اگر قصد لذت هم نداشته باشد، ساقط نمىشود.

(مسأله 939) اذان واقامه نماز جماعت را بايد مرد بگويد، ولى در نماز جماعت زنان اگر زن اذان و اقامه بگويد كافيست.

(مسأله 940) اقامه بايد بعد از اذان گفته شود، و نيز در اقامه معتبر است كه در حال ايستادن و طهارت از حدث ((با وضو يا غسل يا تيمم)) باشد.

(مسأله 941) اگر كلمات اذان واقامه را بدون ترتيب بگويد، مثلا حي على الفلاح را پيش از حي على الصلاة بگويد، بايد از جائى كه ترتيب بهم خورده دوباره بگويد.

(مسأله 942) بايد بين اذان و اقامه فاصله ندهد، و اگر بين آنها بقدرى فاصله دهد، كه اذانى را كه گفته اذان اين اقامه حساب نشود، مستحب است دوباره اذان را بگويد.

و نيز اگر بين اذان و اقامه و نماز بقدرى فاصله دهد كه اذان و اقامه آن نماز حساب نشود، مستحب است دوباره براى آن نماز اذان و اقامه بگويد.

(مسأله 943) اذان و اقامه بايد بعربى صحيح گفته شود، پس اگر بعربى غلط بگويد يا بجاى حرفى حرف ديگر بگويد، يا مثلا ترجمه آنرا بفارسى بگويد صحيح نيست.

(مسأله 944) اذان و اقامه بايد بعد از داخل وقت نماز گفته شود و اگر عمدا يا از روى فراموشى پيش از وقت بگويد باطل است.

(مسأله 945) اگر پيش از گفتن اقامه شك كند كه اذان گفته يا نه بايد اذان را بگويد، ولى اگر مشغول اقامه شود و شك كند كه اذان گفته يا نه، گفتن