مصرف خمس
(مسأله 1843) خمس را بايد دو قسمت كنند، يك قسمت آن سهم سادات است و بايد به سيد فقير، يا سيد يتيم، يا به سيدى كه در سفر درمانده شده بدهند و نصف ديگر آن سهم امام (ع)، كه در اين زمان بايد به مجتهد جامع الشرايط بدهند، يا بمصرفى كه او اجازه مىدهد برسانند، ولى اگر انسان بخواهد سهم امام را به مجتهدى كه از او تقليد نمىكند بدهد بنابر احتياط واجب بايد از مجتهدى كه تقليد مىكند اجازه بگيرد و در صورتى باو اذن داده مىشود كه بداند آن مجتهد و مجتهدى كه از او تقليد مىكند، سهم امام را به يك طور مصرف مىكنند.(مسأله 1844) سيد يتيمى كه باو خمس مىدهند، بايد فقير باشد، ولى بسيدى كه در سفر درمانده شده، اگر در وطنش فقير هم نباشد، مىشود خمس داد.(مسأله 1845) بسيدى كه در سفر درمانده شده، اگر سفر او سفر معصيت باشد، بنابر احتياط واجب نبايد خمس بدهند.(مسأله 1846) به سيدى كه عادل نيست، مىشود خمس داد ولى به سيدى كه دوازده امامى نيست، نبايد خمس بدهند.(مسأله 1847) بسيدى كه معصيت كار است، اگر خمس دادن كمك به معصيت او باشد نمىشود خمس داد.و احوط آنست كه بسيدى كه شراب مىخورد، يا نماز نمىخواند يا آشكارا معصيت مىكند، اگر چه دادن خمس كمك بمعصيت او نباشد، خمس ندهد.(مسأله 1848) اگر كسى بگويد سيدم نمىشود به او خمس داد، مگر