شرائط كسانيكه مستحق زكاتند - توضیح المسائل نسخه متنی

(مسأله 1946) اگر به كسى كه بدهكار است و نمىتواند بدهى خود را بدهد زكاة بدهد، بعد بفهمد قرض را در معصيت مصرف كرده، چنانچه آن بدهكار فقير باشد، مىتواند آنچه را كه به او داده بابت زكاة بدهد.

(مسأله 1947) كسى كه بدهكار است ونمىتواند بدهى خود را بدهد اگر چه فقير نباشد انسان مىتواند طلبى را كه از او دارد، بابت زكاة حساب كند.

(مسأله 1948) مسافرى كه خرجى او تمام شده، يا مركبش از كار افتاده، چنانچه سفر او سفر معصيت نباشد و نتواند با قرض كردن يا فروختن چيزى خود را به مقصد برساند، اگر چه در وطن خود فقير نباشد، مىتواند زكاة بگيرد.

ولى اگر بتواند در جاى ديگر با قرض كردن يا فروختن چيزى مخارج سفر خود را فراهم كند فقط بمقدارى كه به آنجا برسد، مىتواند زكاة بگيرد.

(مسأله 1949) مسافرى كه در سفر درمانده شده و زكاة گرفته بعد از آن كه به‌وطنش رسيد، اگر چيزى از زكاة زياد آمده باشد، بايد آن را به حاكم شرع بدهد و بگويد آن چيز زكاة است.

شرائط كسانيكه مستحق زكاتند

(مسأله 1950) كسى كه زكاة مىگيرد بايد شيعه دوازده امامى باشد و اگر انسان كسى را شيعه بداند و به او زكاة بدهد، بعد معلوم شود شيعه نبوده بايد دوباره زكاة بدهد.

(مسأله 1951) اگر طفل يا ديوانه‌اى از شيعه فقير باشد، انسان مىتواند به ولى او زكاة بدهد.

به قصد اين كه آنچه مىدهد ملك طفل يا ديوانه باشد.

(مسأله 1952) اگر به ولى طفل و ديوانه دسترسى ندارد، مىتواند خودش يا بوسيله يك نفر امين زكاة را بمصرف طفل يا ديوانه برساند، وبايد موقعى كه زكاة بمصرف آنان مىرسد نيت زكاة كند.

(مسأله 1953) بفقيرى كه گدائى مىكند مىشود زكاة داد.

ولى به كسى كه زكاة را در معصيت مصرف مىكند، نبايد زكاة داد.