(مسأله 305) كسى كه در كارهاى وضو و شرائط آن مثل پاك بودن آب و غصبى نبودن آن خيلى شك مىكند، چنانچه به حد وسوسه برسد، بايد بشك خود اعتنا نكند.(مسأله 306) اگر شك كند كه وضوى او باطل شده يا نه، بنا مىگذارد كه وضوى او باقى است، ولى اگر بعد از بول استبراء نكرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگر، وضوى او باطل است.(مسأله 307) كسى كه شك دارد وضو گرفته يا نه بايد وضو بگيرد.(مسأله 308) كسى كه مىداند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده، مثلا بول كرده، اگر نداند كدام جلوتر بوده، چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد، و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشكند ووضو بگيرد، و اگر بعد از نماز است، نمازى كه خوانده صحيح است در صورتى كه احتمال التفات در حال شروع به نماز را بدهد، و براى نمازهاى بعد بايد وضو بگيرد.(مسأله 309) اگر بعد از وضو يا در بين آن يقين كند كه بعضى جاها را نشسته يا مسح نكرده است، چنانچه رطوبت جاهائى كه پيش از آنست بجهت طول مدت خشك شده، بايد دوباره وضو بگيرد، و اگر خشك نشده يا بجهت گرمى هوا و مانند آن خشك شده، بايد جائى را كه فراموش كرده و آنچه بعد از آنست بشويد يا مسح كند، واگر در بين وضو در شستن يا مسح كردن جائى شك كند بايد بهمين دستور عمل نمايد.(مسأله 310) اگر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه در صورتى كه احتمال بدهد كه در حال شروع به نماز ملتفت حالش بوده است نمازش صحيح است، ولى بايد براى نمازهاى بعد وضو بگيرد.(مسأله 311) اگر در بين نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او باطل است، و بايد وضو بگيرد و نماز را بخواند.
لطفا منتظر باشید ...
