بلكه اگر آنرا به قصد قيمت فطره هم بدهد، كافى نيست.(مسأله 2028) انسان نمىتواند نصف صاع را از يك جنس مثلا گندم و نصف ديگر ديگر آنرا از جنسى ديگر مثلا جو بدهد، بلكه اگر آنرا به قصد قيمت فطره هم بدهد كافى نيست.(مسأله 2029) مستحب است در دادن زكاة فطره، خويشان فقير خود را بر ديگران مقدم دارد و بعد همسايگان فقير را، و بعد اهل علم فقير را ولى اگر ديگران از جهتى برترى داشته باشند، مستحب است آنها را مقدم بدارد.(مسأله 2030) اگر انسان بخيال اين كه كسى فقير است باو فطره بدهد و بعد بفهمد فقير نبوده، چنانچه مالى را كه باو داده از بين نرفته باشد، بايد پس بگيرد و به مستحق بدهد، و اگر نتواند بگيرد، بايد از مال خودش فطره را بدهد، و اگر از بين رفته باشد، در صورتيكه گيرنده فطره مىدانسته آنچه را كه گرفته فطره است، بايد عوض آنرا بدهد و اگر نمىدانسته، دادن عوض بر او واجب نيست و انسان بايد دوباره فطره را بدهد.(مسأله 2031) اگر كسى بگويد فقيرم، مىشود به او فطره داد، ولى اگر بداند كه قبلا غنى بوده است به مجرد گفتنش نمىشود فطره به او داد مگر آن كه از گفته او اطمينان پيدا شود.
لطفا منتظر باشید ...
