(مسأله 116) فقاع كه از جو گرفته مىشود و بآن آبجو مىگويند نجس است، و غير فقاع مانند آبى كه بدستور طبيب از جو مىگيرند، و به آن ماء الشعير مىگويند پاك مىباشد.(مسأله 117) عرق جنب از حرام پاك است، و بنابر احتياط مستحب نماز با آن نخوانند، و نزديكى با زن در حال حيض حكم جنابت از حرام را دارد.(مسأله 118) اگر انسان در اوقاتى كه نزديكى با زن حرام است - مثلا در روز ماه رمضان، با زن خود نزديكى كند - عرق او حكم عرق جنب از حرام را ندارد.(مسأله 119) اگر جنب از حرام عوض غسل تيمم نمايد، و بعد از تيمم عرق كند، حكم آن عرق، حكم عرق قبل از تيمم است.(مسأله 120): اگر كسى از حرام جنب شود، و بعد با حلال خود نزديكى كند، احتياط مستحب آنست كه در نماز از عرق خود اجتناب نمايد، و چنانچه اول با حلال خود نزديكى كند وبعد مرتكب حرام شود عرق او حكم عرق جنب از حرام را ندارد.(مسأله 121) عرق شتر نجاستخوار و هر حيوانى كه بخوردن نجاست انسان عادت كرده، اگر چه پاك است، ولى نماز با آن جايز نيست.راه ثابت شدن نجاست (مسأله 122) نجاست هر چيزى از سه راه ثابت مىشود: ((اول)): آن كه خود انسان يقين كند كه آن چيز نجس است، و اگر گمان داشته باشد چيزى نجس است لازم نيست از آن اجتناب نمايد.بنابر اين غذا خوردن در قهوه‌خانه‌ها و ميهمانخانه‌هائى كه مردمان لاابالى و كسانى كه پاكى و نجسى را مراعات نمىكنند در آنها غذا مىخورند، اگر انسان يقين نداشته باشد غذائى را كه براى او آورده‌اند نجس است اشكال ندارد.
لطفا منتظر باشید ...
