توضیح المسائل نسخه متنی

شكهائى كه نبايد به آنها اعتنا كرد (مسأله 1176) شكهائى كه نبايد به آنها اعتنا كرد از اين قرار است: (اول) شك در چيزى كه محل بجا آوردن آن گذشته است: مثل آن كه در ركوع شك كند حمد را خوانده يا نه. (دوم) شك بعد از سلام نماز. (سوم) شك بعد از گذشتن وقت نماز. (چهارم) شك كثير الشك يعنى كسى كه زياد شك مىكند (پنجم) شك امام در شماره ركعتهاى نماز، در صورتى كه مأموم شماره آنها را بداند، و هم چنين شك مأموم در صورتى كه امام شماره ركعتهاى نماز را بداند. (ششم) شك در نمازهاى مستحبى و نماز احتياط.

1 ـ شك در چيزى كه محل آن گذشته است

(مسأله 1177): اگر در بين نماز شك كند كه يكى از كارهاى واجب آنرا انجام داده يا نه، مثلا شك كند كه حمد خوانده يا نه، چنانچه مشغول كارى كه بايد بعد از آن انجام دهد شده، بايد آنچه را كه در انجام آن شك كرده بجا آورد، و اگر به كارى كه بايد بعد از آن انجام دهد مشغول شده، مثلا در حال خواندن سوره شك كند حمد خوانده يا نه به شك خود اعتنا نكند. (مسأله 1178) اگر در بين خواندن آيه شك كند كه آيه پيش را خوانده يا نه، يا وقتى كه آخر آيه را مىخواند شك كند كه اول آنرا خوانده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند.

(مسأله 1179) اگر بعد از ركوع يا سجود شك كند كه كارهاى واجب آن مانند ذكر و آرام بودن بدن را انجام داده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند.

(مسأله 1180) اگر در حالى كه به سجده مىرود شك كند كه ركوع كرده يا نه، لازم است برگشته و بايستد و ركوع را به جا آورد، و اگر شك كند كه بعد از ركوع ايستاده يا نه، به شك خود اعتنا نكند.