توضیح المسائل نسخه متنی

ممكن نباشد، بايد بآن مستراح نروند تا يقين كنند آن ورق پوسيده است. و نيز اگر تربت در مستراح بيفتد و بيرون آوردن آن ممكن نباشد، بايد تا وقتى كه يقين نكرده‌اند كه بكلى از بين رفته بآن مستراح نروند.

(مسأله 142) خوردن و آشاميدن چيز متنجس حرام است، و همچنين است خوراندن آن بديگرى، ودر خوراندن آن بطفل يا ديوانه اظهر جواز است و اگر خود طفل يا ديوانه غذاى نجس را بخورد يا با دست نجس غذا را نجس كند و بخورد لازم نيست از او جلوگيرى كنند.

(مسأله 143) فروختن و عاريه دادن چيز نجسى كه مىشود آن را آب كشيد، اگر نجس بودن آنرا بطرف بگويند، اگر چه از قسم خوراكى باشد، اشكال ندارد.

(مسأله 144) اگر انسان ببيند كسى چيز نجسى را مىخورد يا با لباس نجس نماز مىخواند لازم نيست باو بگويد.

(مسأله 145) اگر جائى از خانه يا فرش كسى نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر كسانى كه وارد خانه او مىشوند با رطوبت بجاى نجس رسيده است، و در معرض اين باشد كه نجاست

بمأكول و مشروب سرايت كند، بايد بآنان بگويد.

(مسأله 146) اگر صاحبخانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است بايد به ميهمانها بگويد، اما اگر يكى از ميهمانها بفهمد، لازم نيست بديگران خبر دهد. ولى چنانچه طورى با آنان معاشرت دارد كه ممكن است بواسطه نجس بودن آنان خود او هم نجس شود، بايد بعد از غذا بآنان بگويد.

(مسأله 147) اگر چيزى را كه عاريه كرده نجس شود چنانچه صاحبش آن چيز را در كارى كه شرط آن پاكى است استعمال مىكند، مانند ظروفى كه در خوردن و آشاميدن استعمال مىشود واجب است نجس شدن آنرا باو بگويد و اما مثل لباس، نجس شدن او را لازم نيست بگويد، اگر چه بداند صاحبش با او نماز مىخواند،. يرا كه پاك بودن لباس در نماز شرط واقعى نيست.

(مسأله 148) اگر بچه بگويد چيزى نجس است، يا چيزى را آب كشيده نبايد حرف او را قبول كرد. ولى بچه‌اى كه تكليفش نزديك است اگر بگويد چيزى را آب كشيدم، در صورتيكه آن چيز در تصرف او باشد يا آن بچه مورد اطمينان باشد حرف او قبول مىشود، و همچنين اگر بگويد چيزى نجس است.