توضیح المسائل نسخه متنی

(مسأله 1954) بكسى كه شراب‌خوار است نمىتوان زكاة داد بلكه كسى كه معصيت كبيره را آشكارا به جا مىآورد يا نماز نمىخواند هر چند آشكارا نباشد احتياط واجب آن است كه زكاة ندهند.

(مسأله 1955) به كسى كه بدهكار است و نمىتواند بدهى خود را بدهد اگر چه مخارج او بر انسان واجب باشد، مىشود قرضش را از زكاة داد.

(مسأله 1956) انسان نمىتواند مخارج كسانى را كه مثل اولاد خرجشان بر او واجب است از زكاة بدهد، ولى اگر مخارج آنان را ندهد، ديگران مىتوانند به‌آنان زكاة بدهند.

(مسأله 1957) اگر انسان زكاة را به پسرش بدهد كه خرج زن و نوكر و كلفت خود نمايد اشكال ندارد.

(مسأله 1958) اگر پسر به كتابهاى علمى و دينى احتياج داشته باشد پدر مىتواند آنها را از زكاة خريده و در معرض استفاده پسر قرار دهد.

(مسأله 1959) پدرى كه تمكن تزويج پسرش را ندارد مىتواند از زكاة براى پسرش زن بگيرد، و همچنين است پسر نسبت به پدر.

(مسأله 1960) به زنى كه شوهرش مخارج او را مىدهد و زنى كه شوهرش خرجى او را نمىدهد، ولى ممكن است او را به داده خرجى مجبور كنند، نمىشود زكاة داد.

(مسأله 1961) زنى كه صيغه شده اگر فقير باشد، شوهرش و ديگران مىتوانند به‌او زكاة بدهند، ولى اگر شوهرش در ضمن عقد شرط كند كه مخارج او را بدهد يا به جهت ديگرى دادن مخارجش بر او واجب باشد، در صورتى كه مخارج آن زن را بدهد، نمىشود به آن زن زكاة داد.

(مسأله 1962) زن مىتواند به شوهر فقير خود زكاة بدهد، اگر چه شوهر زكاة را صرف مخارج خود آن زن نمايد.

(مسأله 1963) سيد نمىتواند از غير سيد زكاة بگيرد ولى اگر خمس و ساير وجوهات كفايت مخارج آن را نكند، و از گرفتن زكاة ناچار باشد مىتواند از