توضیح المسائل نسخه متنی

گوسفندى كه براى زكاة گذاشته بره بياورد، مال فقير است.

(مسأله 1976) اگر موقعى كه زكاة را كنار مىگذارد مستحقى حاضر باشد، بهتر است زكاة را به او بدهد، مگر كسى را در نظر داشته باشد، كه دادن زكاة به او از جهتى بهتر باشد.

(مسأله 1977) اگر بدون اجازه حاكم شرع با مالى كه براى زكاة كنار گذاشته تجارت كند و ضرر نمايد، نبايد چيزى از زكاة كم كند، ولى اگر منفعت كند، بايد آنرا به مستحق بدهد.

(مسأله 1978) اگر پيش از آن كه زكاة بر او واجب شود، چيزى بابت زكات به فقير بدهد، زكاة حساب نمىشود، و بعد از آن كه زكاة بر او واجب شد، اگر چيزى را كه به فقير داده از بين نرفته باشد، و آن فقير هم به فقر خود باقى باشد، مىتواند چيزى را كه به او داده بابت زكاة حساب كند.

(مسأله 1979) فقيرى كه مىداند زكاة بر انسان واجب نشده، اگر چيزى بابت زكاة بگيرد و پيش او تلف شود ضامن است پس موقعى كه زكاة بر انسان واجب مىشود، اگر آن فقير به فقر خود باقى باشد، مىتواند عوض چيزى را كه به او داده بابت زكاة حساب كند.

(مسأله 1980) فقيرى كه نمىداند زكاة بر انسان واجب نشده اگر چيزى بابت زكاة بگيرد، و پيش او تلف شود، ضامن نيست و انسان نمىتواند عوض آنرا بابت زكاة حساب كند.

(مسأله 1981) مستحب است زكاة گاو و گوسفند وشتر را به فقيرهاى آبرومند بدهد و در دادن زكاة، خويشان خود را بر ديگران، و اهل علم و كمال را بر غير آنان و كسانى كه اهل سؤال نيستند، بر اهل سؤال مقدم بدارد، ولى اگر دادن زكاة به فقيرى از جهت ديگرى بهتر باشد، مستحب است زكاة را به او بدهد.

(مسأله 1982) بهتر است زكاة را آشكار، و صدقه مستحبى را مخفى بدهند.

(مسأله 1983) اگر در شهر كسى كه مىخواهد زكاة بدهد مستحقى