نهضت انتظار و انقلاب اسلامی نسخه متنی

و خلافتيم ، ما ذريّه محمد و از نسل پيامبرانيم ، از هنگامى كه پيامبر(ص )از دنيا رفته ، ما مورد ظلم و ستم قرار گرفته ايم ، از شـما يارى مى طلبم ، مرا يارى كنيد. اما اهل مكه او را بين ركن (حجرالاسود) و مقام (ابراهيم 7) سـر مـى بـرنـد و او داراى نـفـسـى پـاك اسـت . (زيـرا بـدون هـيـچ گـنـاهـى كـشـتـه مـى شود).(124)

5 ـ صيحه آسمانى

منظور از صيحه ، ندايى آسمانى است كه نام حضرت مهدى (عج ) را مى بَرَدو همه ساكنان زمين ، آن را با زبان خودشان [عربى ، فارسى و...] مى شنوند.

زراره مى گويد: امام صادق (ع )فرمود:

كـسـى نـام قـائم (عـج ) را (در جـهـان ) مـى بـرد. عرض كردم : آيا اين صدا را افراد خاصى مى شـنـونـد يـا هـمـگـانـى اسـت ؟ فـرمـود: ايـن صدا عمومى است و هر كس به زبان خودش آن را مى شنود....(125)

ب ـ علايم غير حتمى

امور و حوادث زيادى به عنوان علايم ظهور در روايات مطرح شده بدون اين كه حتمى بودن آنها تصريح شود؛ از جمله :

1 ـ گرفتن خورشيد و ماه در ماه رمضان :

از نشانه هاى ظهور، كسوف در نيمه ماه رمضان و خسوف در آخر همان ماه است . كسوف در روزهاى نخست و روزهاى آخر ماه و نيز خسوف در روزهاى ميانى ماه طبيعى و عادى است و در طول تاريخ بارها اتفاق افتاده است . امّا خورشيد گرفتگى در وسط ماه يا ماه گرفتگى در اول يا آخر ماه امرى غير عادى است . امام باقر(ع )مى فرمايد:

دو نـشـانه ، پيش از قيام مهدى (عج ) پديد خواهد آمد كه از زمان هبوط آدم (ع )در زمين بى سابقه است :

گرفتن خورشيد در نيمه ماه رمضان و گرفتن ماه در آخر آن .(126)

2 ـ بـه اهـتـزاز درآمـدن پرچم هاى سياه از خراسان :

اين حادثه در منابع دينى به عنوان نشانه ظـهـور بـيـان شـده و مضمون روايات در اين باره اين است كه پيش از ظهور مهدى (عج ) در منطقه خـراسـان [خـراسـان قـديـم شامل : قسمت هايى از ايران ، افغانستان ، تركمنستان ، تاجيكستان و ازبـكـسـتـان ] انقلابى بر پا مى شود و مردم در حالى كه پرچم هاى سياه را به اهتزاز درآورده انـد، بـه حـركت درمى آيند؛ اينان در زمان ظهور هم هستند و حضرت آنان را به سوى خود فرامى خواند.(127)

3 ـ فراگير شدن ظلم و ستم در جهان :

از نشانه هاى معروف ظهور حضرت مهدى (عج ) فراگير شدن ظلم و جور است .

چنان كه از آن حضرت نقل شده است :

(عَلامَةُ ظُهُورى كَثْرَةُ الْهَرْجِ وَ الْمَرْجِ وَالْفِتَنِ...)(128)

نشانه آشكار شدن من ، زياد شدن هرج و مرج و فتنه ها و آشوب هاست .

زيـاد شـدن گـنـاهـان و مـفاسد اخلاقى و اجتماعى در ميان مردم در واقع نوعى از فراگيرى ظلم و جـور است ؛ به گونه اى كه بدى ها بر خوبى ها و ضد ارزش ها بر ارزش ها غلبه مى كند و لهـيب آتش فساد و تباهى ، دامن همه را فرامى گيرد و جامعه انسانى در باتلاق فساد و انحطاط فرو مى رود. افزون بر اين ، گسترش حاكميت استكبار بر زمين و در استضعاف و محروميت قرار دادن پـيـروان حـق ، نمود ديگرى از بى عدالتى و زياد شدن ظلم و جور است ؛ در اين هنگام مهدى (عج ) ظهور مى كند و دنيا را پر از عدل و داد مى كند.

سخن از زياد شدن ظلم و جور و كم شدن افراد صالح است ، نه اين كه همه مردم كافر شوند يا افراد صالح هيچ نباشند. در همان زمان ، كه همه جا را تباهى فرا گرفته و ابرهاى تيره گناه و فساد سايه افكنده ، افراد پاكباخته ، متعهد و صالحى هستند كه زمينه قيام آن حضرت را آماده سازند و در حمايت از آن منجى بزرگ به جهاد برخيزند. به تعبير استاد شهيد مرتضى مطهرى :

در روايـات اسـلامى سخن از گروهى زبده است ، كه به محض ظهورامام ، به آن حضرت ملحق مى شـونـد.

بـديـهـى اسـت كـه ايـن گـروه ابـتـدا بـه سـاكـن خـلق نـمـى شـونـد. و بـه قـول مـعـروف از پـاى بـوتـه هـيزم سبز نمى شوند. معلوم مى شود در عين اشاعه و رواج ظلم و فـسـاد، زمـينه هايى عالى وجود دارد كه چنين گروه زبده را پرورش دهد. اين خود مى رساند كه نـه تـنـهـا حـق و حـقـيـقـت بـه صـفـر نـرسـيـده اسـت ، بـلكـه فـرضـاً اگـر اهـل حـق از نـظـر كـمـيـت قـابـل تـوجـه نـبـاشـنـد، از