پـيـامـبـران بـراى پروراندن درخت طيّب توحيد در زمينه وجود انسان ها و ريشه كن كردن بوته پليد شرك از آن مبعوث شده اند و در اين راستا، استكبار و طاغوت ستيزى بارزترين وجه سيره آنـان اسـت . كـفـر بـه طـاغـوت و ايمان به خدا در جنب يكديگر، نمود بارز چنگ زدن به ريسمان مـسـتـحـكـم و نـاگـسـسـتـنـى خـداونـدى اسـت (11) و از همين رو است كه اولين دعوت همه پيامبران ، فراخوانى به عبادت خداوند و دورى گزيدن از طاغوت ها است :(وَلَقـَدْ بـَعـَثـْنـَا فـِي كـُلِّ أُمَّةٍ رَسـُولاً اءَنِ اعـْبـُدُوا اللَّهـَ وَاجْتَنِبُواالطَّاغُوتَ...)(نحل : آيه 36)در ميان هر امتى فرستاده اى برانگيختيم تا [بگويد:] خدا را بپرستيد و از طاغوت بپرهيزيد.پـيـامـبران ، خود اولين پرچمدار مبارزه با طاغوت ها بوده اند؛ زيرا طاغوت ها با به بردگى گـرفـتن انسان ها(12)، غارت و چپاول حقوق عمومى ، به استضعاف كشيدن آزادگان ، قـلع و قـمـع مـبـارزان ، ايـجـاد تـفـرقـه و تـشـتـّت و حـاكـمـيـت بـخـشـيـدن بـه جـهـل و خـرافـه ، زمـيـنـه هـاى رشـد اعـتـقـادات ، اخـلاق الهـى و عمل صالح را از بين برده انسان ها را به سوى قهقرا سوق مى دهند. رسالت پيامبران ، واداشتن انسان به قيام براى محو و نابود ساختن مظاهر كفر و ظلم و ستم و ايجاد قسط و عدالت است تا در زمينه آن ، اعتقادات پاك و فضايل اخلاقى و عملى رشد كند:(لَقَدْ اءَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَاءَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَلِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ ...)(حديد: آيه 25)بـه راسـتـى پـيـامـبـران خـود را بـا دلايـل آشكار روانه كرديم و با آنها كتاب و ميزان را فرود آورديـم تـا مـردم بـه انـصـاف بـه پـا خـيـزنـد (و بـراى تـحـقـق قـسـط و عدل و انصاف قيام كنند.)اما قيام ، نياز به سلاح دارد و لذا در ادامه آيه آمده :(...وَاءَنـزَلْنـَا الْحـَدِيـدَ فـِيـهِ بـَاءْسٌ شـَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُمَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ ...)(حديد: 25)و آهن را كه در آن براى مردم خطرى سخت و سودهايى است ، پديد آورديم تا خدا معلوم بدارد چه كسى در نهان ، او و پيامبرش را يارى مى كند.طـاغـوتـيـان نـيـز بـراى سـركـوب قـيـام ، بـه قـهـر مـتـوسل مى شوند و تنور مبارزه گرم مى شـود.(13) و اين ميدان مبارزه ، تنها ميدانى است كه در آن يك جبهه جز پيروزى و جبهه ديگر جز شكست ندارد:(قـُلْ هـَلْ تـَرَبَّصـُونَ بـِنـَا إِلا إِحـْدَى الْحـُسـْنـَيـَيـْنِ(14) وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ اءَن يُصِيبَكُمُ اللّهُ بِعَذَابٍ مِنْ عِندِهِ اءَوْ بِأَيْدِينَا فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَكُمْ مُتَرَبِّصُونَ)(توبه : 52)بـگـو آيـا براى ما جز يكى از دو نيكى را انتظار مى بريد؟ در حالى كه ما انتظار مى كشيم كه خـدا از جانب خود يا به دست ما عذابى به شما برساند. پس انتظار بكشيد كه ما هم با شما در انتظاريم .
جنبه هاى مبارزات انبيا
قيام انبيا ـ صلوات الله عليهم اجمعين ـ داراى دو جنبه است :جـنـبـه اول ـ قـيـام بـراى ابـلاغ وحـى و دعـوت انـسـان هـا بـه تـوحـيـد، مـكـارم اخـلاق و عمل صالح و نهى كردن آنان از شرك و رذائل اخلاقى و عملى . در جامعه اى كه شرك حاكميت دارد و نـمـرودهـا و فـرعـون هـا ادعـاى خدايى مى كنند و همه موظّف به كرنش و سجده در برابر آنها هـسـتـنـد و هـر كـس عـقـايـد بـاطـل را انـكـار كـنـد و مـخـالف آن عـمـل نـمـايـد بـا قـهـر و غـضـب حـاكـمـيـت رو بـه رو مـى شـود، اعـلام تـوحـيـد و باطل بودن خدايان ديگر، جراءت و شهامت مى خواهد و هيچ قيامى به اين ارزشمندى و خطرناكى نمى باشد. اصحاب كهف ، جوانمردانى بودند كه از درباريان پادشاه جبّار زمان خود بودند و آن پـادشـاه جـبـّار ادعـاى خـدايـى داشـت و مـردم را بـه پـرسـتش خود و ديگر خدايان وامى داشت . اصحاب كهف كه تنها خداى يگانه را شايسته پرستش مى دانستند ـ و نه مخلوقات او را ـ تصميم گـرفـتـنـد در مـقـابل اين اجبار بايستند و در جلسه رسمى دربار، اعتقاد خود را به ربوبيّت و
لطفا منتظر باشید ...
