1328: ديوان حاجب شيرازى‏ - ذریعة إلی تصانیف الشیعة جلد 26

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ذریعة إلی تصانیف الشیعة - جلد 26

محمدمحسن آقا بزرگ الطهرانی‏

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

1328: ديوان حاجب شيرازى‏

للميرزا عبد الرحيم مطبوع في ثلاثة أجزاءصغار الأول في (32 ص) في (1308 ش).

1329: ديوان حاجب طهراني‏

الميرزا غلام حسين الطهراني المتوفى حدود(1332) و المدفون ببهجت‏آباد طهران. ذكر غزلامن ديوانه في جنگ الظليلة- ج 2 أوله‏




  • اين فراخاى جهان تنگ است بر ما چون قفس
    كى پرد سيمرغ آنجايى كه مى‏پرد مگس‏



  • كى پرد سيمرغ آنجايى كه مى‏پرد مگس‏
    كى پرد سيمرغ آنجايى كه مى‏پرد مگس‏



1330: ديوان حاجت شيرازى‏

و اسمه آقا يادگار. كان عطارا بشيراز لميتزوج إلى السبعين سنة من عمره، و سافر إلىالحج كذا في (تش- ص 371) المؤلف في أواخرالمائة الثانية عشرة و أورد في تحفهالعالم (ص 158) مديحه لدرويش مجيد الطالقانيالشاعر الخطاط المتوفى (1185) و قال في (مع 2:93) أنه توفي (1185).

1331: ديوان حاجي‏

للحاج المولى محمد حسين المتخلص بحاجيمطبوع.

1332: ديوان حاجي ابرقوهي‏

من شعراء القرن العاشر. ترجمه معاصره سامميرزا في (تس 6- ص 187) المؤلفة (957) و قال كانمن أولاد أتابكية لرستان. و كان مدة رئيسمضيف البلاط ثم صار يوزباشيا. و لو لم ينظمالشعر لكان أحسن. قال ابن يوسف في فهرسمكتبة (المجلس- ج 3- ص 251- 254) إنه سافر إلىالهند و نظم ناظر و منظور و جمع ديوانهبنفسه و أهداه إلى مصطفى خان من أمراءالهنود و يظهر من ديوانه أنه عمر أكثر منستين سنة و كان حيا إلى (972). و مدح محمد قليقطب شاه بدكن و حينئذ ذاك كان عمره ثلاثينسنة. و له قصيدة ذكر فيها أحوال نفسه و ماجرى عليه في عمره «1». و ديوانه يشتمل علىالقصائد في مدح الأئمة الاثني عشر والشاه‏



(1) منها :




  • من بي سروپا كه گشتم زخاصان
    فلك در ابر قوه افكند ما را
    بدامان مادر چو يكساله گشتم
    بشش سالگى دل بكارى نهادم
    سه سال از پى گله رفتم بصحرا
    سه سال دگر گرد گاوان دويدم
    سه سال دگر بنده خربنده بودم
    سه سال دگر هيزم عالمي را
    سه سال دگر تخم ذرت فشاندم
    سه سال دگر كار گل پيشه كردم
    سه سال دگر كرده أم ره رويها
    سه سال دگر سود وسودا نمودم
    بهنگام سى سالگى خواجة گشتم
    پى سود وسوداى خود ميدويدم
    گهى سوىشيراز وگه سوى كرمان



  • پدر كردومادر بود از لرستان
    كه بأشد گلابيض باغ رضوان
    پدر زينجهان شد بدانجاى پاكان
    كزو بگذرانممعاش خود آسان
    شدم از براىسگ نفس چوپان
    بنوعي كهآسوده گشتند گاوان
    بكف چوبودايم بدنبال خويشان
    زكوه فلكساكشيدم بميدان
    چو آن عاشقيكوبود أشك پاشان
    رساندم بسىطاق ايوان بكيوان
    كه خورشيدگرديده در كرد پنهان
    كه هرگزنكردم در آن كار نقصان
    مرا چون فلككرد تاجر بدوران
    گهى سوىشيراز وگه سوى كرمان
    گهى سوىشيراز وگه سوى كرمان



وقال في قصيدة يمدح فيه محمد قلى قطب شاهأمير دكن :




  • شها در دكن بنده سى سال گشتم
    زحكم قضاوبامر آلهي



  • زحكم قضاوبامر آلهي
    زحكم قضاوبامر آلهي



وقال في مثنويه " ناظر ومنظور " :




  • مادر طبع من أين طفل خيال
    چون فلك قرعه پى نامش زد
    بيت افسانه ء عشقم ز قلم
    صدوپنجاه وششآمد برقم



  • زاد در نهصدوهفتاد ودوسال
    نام أين " ناظرومنظور " آمد
    صدوپنجاه وششآمد برقم
    صدوپنجاه وششآمد برقم



/ 342