محبت و ارادت به اولياء - جاذبه و دافعه علی (علیه السلام) نسخه متنی

محبت و ارادت به اولياء

گفتيم كه عشق و محبت تنها منحصر به عشق حيواني جنسي و حيواني نسلي نيست بلكه نوع ديگري از عشق و جاذبه هست كه در جوي بالاتر قرار دارد و اساسا از محدوده ماده و ماديات بيرون است و از غريزه اي ماوراء بقاء نسل ، سرچشمه مي گيردو در حقيقت فصل مميز جهان انسان و جهان حيوان است و آن عشق معنوي و انساني است ، عشق ورزيدن به فضائل و خوبيها و شيفتگي سجاياي انساني و جمال حقيقت .
عشقهائي كز پي رنگي بود عشق نبود عاقبت ننگي بود زانكه عشق مردگان پاينده نيست چون كه مرده سوي ما آينده نيست عشق زنده در روان و در بصر هر دو مي باشد زغنچه تازه تر
عشق آن زنده گزين كو باقي است وز شراب جانفزايت ساقي است عشق آن بگزين كه جمله انبيا يافتند از عشق او كار و كيا ( 1 ) و اين عشق است كه در آيات بسياري از قرآن ، با واژه " محبت " و احيانا " ود " يا " مودت " از آن ياد شده است . اين آيات در چند قسمت قرار گرفته اند : 1 - آياتي كه در وصف مؤمنان است و از دوستي و محبت عميق آنان نسبت به حضرت حق ، يا نسبت به مؤمنان سخن گفته است : و الذين آمنوا اشد حبا لله أ 2 : . 165 " آنان كه ايمان آورده اند در دوستي خدا سختترند " . و الذين تبوؤا الدار و الايمان من قبلهم يحبون من هاجر اليهمو لا يجدون في صدورهم حاجة مما اوتوا و يؤثرون علي انفسهم و لو كان بهم خصاصة ( 2 ) . " و آنان كه پيش از مهاجران در خانه ( دار الهجرش ، خانه مسلمانان ) و در ايمان ( خانه روحي و معنوي مسلمانان ) جايگزين شده ، مهاجراني را كه به سوي ايشان مي آيند دوست دارند و در دل خودشان از آنچه به آنها داده شده است احساس ناراحتي نمي كنند و آنها را بر خويش مقدم مي دارند هر چند خود نيازمند بوده باشند " .

1 - مثنوي معنوي .

2 - سوره حشر ، آيه .