جاذبه و دافعه علی (علیه السلام) نسخه متنی

از اينرو علي ( ع ) دستور داد حله ها را از تن خود بكنند و آنها را در جايگاه مخصوص قرار داد كه تحويل پيغمبر اكرم ( ص ) داده شود و آن حضرت خودشان درباره آنها تصميم بگيرد . لشكريان علي ( ع ) از اين عمل ناراحت شدند .

همينكه به حضور پيغمبر اكرم ( ص ) رسيدند و رسول اكرم ( ص ) احوال آنها را جويا شد از خشونت علي ( ع ) در مورد حله ها شكايت كردند . پيغمبر اكرم ( ص ) آنان را مخاطب ساخت و گفت : يا ايها الناس لا تشكوا عليا فو الله انه لاخشن في ذات الله من ان يشكي ( 1 ) . " مردم ! از علي شكوه نكنيد كه به خدا سوگند او در راه خدا شديدتر از اينست كه كسي درباره وي شكايت كند " . علي در راه خدا از كسي ملاحظه نداشت بلكه اگر به كسي عنايت مي ورزيد و از كسي ملاحظه مي كرد به خاطر خدا بود . قهرا اين حالت دشمن ساز است و روحهاي پرطمع و پر آرزو را رنجيده مي كند و به درد مي آورد . در ميان اصحاب پيغمبر هيچكس مانند علي دوستاني فداكار نداشت ، همچنانكه هيچكس مانند او دشمناني اينچنين جسور و خطرناك نداشت . مردي بود كه حتي بعد از مرگ ، جنازه اش مورد هجوم دشمنان واقع گشت . او خود از اين جريان آگاه بود و آن را پيش بيني مي كرد و لذا وصيت كرد كه قبرش مخفي باشد و جز 250 فرزندانش ديگران ندانند ، تا آنكه حدود يك قرن گذشت و دولت امويان منقرض گشت ، خوارج نيز منقرض شدند و يا سخت ناتوان گشتند ، كينه ها و كينه توزيها كم شد و به دست امام صادق تربت مقدسش اعلان گشت .

1 - سيره ابن هشام ، ج 4 ، ص .