ترجمه تفسیر طبری جلد 2

آسمان بردند، از خداى تعالى حاجت خواست و گفت: بار خداوندا، اين چهار بلا كه بر امّتان پيش نهاده بودى، از امّتان من بردار. چنان كه گفت: رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً كَما حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنا.

رَبَّنا وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَةَ لَنا بِهِ: 286. «1». حق تعالى دعاى او اجابت كرد، و آن چهار بلا از امّتان محمّد برداشت، مگر هواى مختلف و شمشير مختلف، اين دو بلا بر نداشت، اما سخف و مسخ و سنگ باريدن و بر پيشانى نبشتن پيدا آمدن «2» اين همه حرمت پيغامبر را برداشت، و اين دو بلا برنداشت، و تا قيامت اندر ميان خلق بماند تا بهواى مذهب با يك ديگر خصومت مى‏كنند و شمشير مختلف، تا گروهى با يك ديگر جنگ مى‏كنند، و تا قيامت مخالفت اين هر دو در ميان خلق خواهد ماند. و السّلام. «3»

(1) البقرة 286

(2) نبشته پيدا آمدن. (صو)

(3) مگر هواى مختلف و شمشير مختلف و تا قيامت بميان خلق اندر بماند، تا بهوا همه روز جنگ و عربده همى كنند، و شمشير مختلف بماند تا گروهى هموار شمشير همى زنند تا قيامت. و السّلم. بازگشتيم بقرآن. (خ)