قصه آن قوم از امت موسى (عليه السلام) كه بحق بودند
اما اين آيت كه خداى تعالى گفت: وَ مِنْ قَوْمِ مُوسى أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ: 159. «6» و اين قوم گروهىاند از بنى اسرايل از سبطى از ان دوازده سبط كه بودند.گروهى گويند از ان دوازده سبط نه سبط و نيم ايشاناند. چنان كه گفت هم اندرين سورت: وَ قَطَّعْناهُمْ فِي الْأَرْضِ أُمَماً مِنْهُمُ الصَّالِحُونَ وَ مِنْهُمْ دُونَ ذلِكَ، وَ بَلَوْناهُمْ بِالْحَسَناتِ وَ السَّيِّئاتِ «7» [لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ.]: 168 «8»(1) بزرگ داشتند و يارى كردند او را و متابعت كردند. (خ. نا) متن قرآن «عزروه» است.(2) روشنايى را يعنى قرآن. (صو- نا)(3) آنكه فرو فرستاده آمد برو. (خ)(4) پيغامبر امى نانبيسنده. (صو)- آن پيغامبر كه نبشته نداند. (نا)- پيغامبر گزيده. (خ)- و رجوع شود بآيه قبل از همين سوره.(5) راه برانند براستى و بوى همى داد كنند. (صو)- و راه برند بحق و راستى و بدو كار داد كنند. (نا)- گروهى بودند كمى راه بردند بحق و بدان مىداد كردند. (خ)(6) الاعراف: 159(7) چند سطر از نسخه متن و از نسخه «صو» افتاده است، از نسخه «خ» نقل شد. [ازينجا تا نيمه سطر هفتم صفحه بعد](8) الاعراف 168