ترجمه تفسیر طبری جلد 2

راست نه گيرند آن را راه، و اگر بينند راه بى‏راهى گيرند آن را براه «1» آنست بدانكه ايشان بدروغ داشتند آيتهاى ما و بودند از ان غافلان‏

147- و آن كسها كه بدروغ داشتند آيتهاى ما و ديدار آن جهان تباه شد كار ايشان، هيچ پاداش دهند [شان‏] مگر آنچه بودند و مى‏كنند؟

148- بگرفت گروه موسى از پس او از پيرايهاى ايشان گوساله‏اى تنى او را «2» بانگى، نه ديدند كه او نه سخن گفت با ايشان و نه راه نمود ايشان را راه؟ «3» بگرفتند آن را و بودند ستم‏كاران‏

149- و چون افتاد آن گناه اندر «4» دستهاى ايشان و ديدند كه ايشان گم شدند گفتند: اگر نه رحمت كند بر ما خداوند ما و بيامرزد«5»

ما را باشيم از زيان‏كاران‏

150- و چون بازگشت موسى سوى گروه او بخشم و باندوه، «6» گفت:

بدست آنچه خليفت كرديد مرا «7» از پس من، بشتابيد شما [از] فرمان خداوند شما؟ «8» و بيوكند لوحها «9»، و بگرفت سر برادر او «10» و مى‏كشيد سوى خويش. گفت يا پسر مادر من كه: گروه سست گرفتند مرا، و خواستند كه بكشند مرا، مه شاد كن بمن دشمنان، «11» و مه كن مرا با گروه ستم‏كاران‏

(1) آن را براه، اگر بينند راه بى‏راهى بگيرند آن را براه. (خ)

(2) او را بود.

(صو. خ)

(3) همى نبينند كه او نسخن گويدشان و نه راه نمايد ايشان را راهى؟

(خ)

(4) و چون بيوفتيد اندر. (خ)

(5) نه بخشايد ما را و بيامرزد. (خ)

(6) خشم آلود و دل تنگ. (صو)- سوى قوم خويش بخشم و اندوه. (نا)

(7) گفت بد بود آنچه خليفتى را نديد. (خ)

(8) بشتافتيد از فرمان خداوند شما (خ)- اى، شتاب‏زدگى كردى (يد) فرمان خدايتان؟ (نا)

(9) و بفكند تختها.

(صو. خ)- و بيفكند لوحها. (نا)

(10) خويش. (صو. نا)

(11) دشمنان را. (صو. نا. خ)