مقدمه - وطن فقط یک سرزمین نیست نسخه متنی

مقدمه

اين كتاب در باره ى زندگىِ قبل از جنگ و در حين جنگ يك خانواده ى بوسنيايى در يوگسلاوى سابق است.

داستان، ساخته و پرداخته ى ذهن نويسنده نيست؛ بلكه گزارشى از يك واقعيت است و به راستى اتفاق افتاده است.

اسامى بعضى افراد، آن ها كه هنوز در بوسنى زندگى مى كنند و ما نمى خواهيم صدمه ببينند، عوض شده است.

خانواده ى دوگاليچ(1) در آلمان زندگى مى كنند و من همان جا با آن ها آشنا شدم و داستان زندگى شان را نوشتم.

بخش اصلى كتاب را اديتا(2)، كه شانزده سال دارد، تعريف مى كند و در بعضى بخش ها، پدر و مادر و برادرش، ادو(3)، نيز توضيحاتى مى دهند.

در اين كتاب، فقط دردها و رنج هاى اين خانواده توصيف نشده است؛ بلكه در مورد شادى هاى آنان هم سخن رفته است.

از دوستان اديتا، از مدرسه اش، از آداب و رسوم مسلمانان بوسنيايى، از بوسنى و مناظر اسرارآميز رود «درينا» نيز صحبت مى شود و از جنگ، آن گونه كه خانواده ى دوگاليچ آن را تجربه كرده است، سخن به ميان مى آيد.

سرنوشت اين خانواده، از اكثر خانواده هاى پناهنده ى بوسنيايى خيلى بهتر است و مى توان گفت كه آنان جزو خوش اقبال ها بوده اند؛ زيرا همه زنده اند و خوش بختانه، مورد ظلم و تعدى قرار نگرفته اند.

از آن جا كه در حال حاضر، دنيا بيش از انتقام به صلح و عدالت نياز دارد، اين كتاب عليه هيچ ملتى، حتى صرب ها، نوشته نشده و كتابى ضد جنگ، ضد خون ريزى و ضد ملى گرايى منفى است و صلح و آشتى را ترويج مى دهد.

من از اديتا و خانواده ى او در باره ى مسائل مربوط به جنگ، به زبان هاى انگليسى، آلمانى و حتى به زبان مادرى خودشان، اطلاعاتى كسب كردم.

سپس براى اين كه بهتر به موضوع پى ببرم و بتوانم درباره ى همه چيز به خوبى توضيح بدهم، كتاب ها و روزنامه ها و مجله هاى زيادى مطالعه كردم.

در كريسمس سال 1992، سؤالات من از زندگى اين خانواده به پايان رسيد.

اما ناچار بودم همه ى مطالب و اطلاعاتى را كه گردآورده بودم، مطالعه و منظم كنم و براى بيان بعضى بخش ها، شيوه ى بيان خاصى به كار ببرم.

اين كار تا ماه مارس 1993 به طول انجاميد.

من از خانواده ى دوگاليچ، در مورد وطن و فرهنگ آنان، چيزهاى زيادى ياد گرفتم و دريافتم كه جنگ، براى هر كس چه معنايى دارد و چه نوع رفتارها و تفكراتى به اين پديده ى خانمان سوز مى انجامد.

به اين سبب، اين كتاب را به همه ى بچه هاى مسلمان، به خصوص مسلمانان صرب، كروات و بوسنيايى، كه از جنگ بيشترين آسيب را ديده اند، تقديم مى كنم.

كارين كوسترر