بانوی کربلا حضرت زینب (سلام الله علیها) نسخه متنی

ابوطالب كمى پس از مرگ خديجه از دنيا رفت، و رسول خدا به مرگ آن دو، تواناترين يار، و محبوب‏ترين دوكسِ خود را از دست داد. در اين هنگام، هجرت به مدينه واقع شد.

جدّه پدرى زينب، فاطمه، دخت اسدبن هاشم‏بن عبدمَناف، همسر ابوطالب، عموى رسول خداست. فاطمه، نخستين زنِ بنىهاشم است كه به‏همسرى مردى از بنىهاشم درآمده و فرزند آورده است. فاطمه، به زيارت پيغمبر نايل گرديد و مسلمان شد و اسلامش نيكو گرديد. پيغمبر را در وقت مرگ، وصى خود قرار داد و آن حضرت وصيت فاطمه را پذيرفت وبرجنازه‏اش نماز خواند، و به درون لحدش رفت، و پهلويش بخوابيد، و فاطمه را به نيكويى بستود.

ابن سعد در طبقات و ابن هشام در سيره و ابوالفرج اصفهانى در مقاتل الطالبيين از ابن‏عباس نقل كرده‏اند: هنگامى كه فاطمه مادر علىبن ابىطالب از دنيا رفت، رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم پيراهن خويش را به تن او پوشانيد، و با وى در قبر بخوابيد. اصحاب عرض كردند:

يا رسول‏الله! احترامى كه به اين زن كردى نديديم كه باكس ديگر بكنى، فرمود:

«پس از ابوطالب، كسى بيشتر از اين زن به‏من خدمت نكرده بود، پيراهنم را به او پوشانيدم، تا از حُلّه‏هاى بهشت بپوشد و با او در قبر خوابيدم، تا سختى كار براو آسان گردد».1

اين فاطمه، درست نقطه مقابل زن عموى ديگر پيغمبر قرار دارد كه تقدير چنين شد كه ازاو در قرآن جاويد ياد شود ولى چگونه يادى! اين زن اُمّ‏جميل دختر حرب است، و اين نام شايد بر بسيارى از شنوندگان، حتى كسانى كه آشنايى به تاريخ اسلام دارند و قرآن را مىخوانند، غريب آيد.

1. مقاتل الطالبيين، ص 5، مكتبة الحيدريه فى النجف.