اين قطعه را بر گور نظام الملك محمد نوشتند
چو شعر حكيمانه گفتم ترا ازيرا كه بر ما پس مرگ ما هر كه چون كاغذ و قلم باشد همچو كاغذ سياه كن رويش
همچو كاغذ سياه كن رويش
تو جود كريمانه با من بكن نماند همى جز سخا و سخن دو زبان و دو روى گاه سخن چون قلم گردنش به تيغ بزن
چون قلم گردنش به تيغ بزن