لطفا منتظر باشید ...
انحراف مسيحيان در حج
مسيحيان نيز مانند يهود، از سنت هاى الهى و راه انبيا منحرف شدند و تعاليم پيامبرشان را ناديده گرفتند و آموزه هاى شريعت را در حجاب هاى تحريف و كتمان پنهان داشتند.قرآن كريم در آيات بسيارى، از اين انحراف سخن گفته و آنان را مورد نكوهش قرار داده، مى فرمايد:
} قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ لَسْتُمْ عَلى شَيْء حَتّى تُقِيمُوا التَّوْراةَ وَ اْلإِنْجِيلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَ لَيَزِيدَنَّ كَثِيراً
1 ـ همان. و وسائل الشيعه، ج11، ص274 . وَ فِي الْعِلَلِ وَ عُيُونِ الاَْخْبَارِ بِأَسَانِيدَ تَأْتِي عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ عَنِ الرِّضَا(عليه السلام) قَالَ: «إِنَّمَا جُعِلَ وَقْتُهَا يَعْنِي عُمْرَةَ التَّمَتُّعِ عَشْرَ ذِي الْحِجَّةِ لاَِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَبَّ أَنْ يُعْبَدَ بِهَذِهِ الْعِبَادَةِ فِي أَيَّامِ التَّشْرِيقِ وَ كَانَ أَوَّلُ مَا حَجَّتْ إِلَيْهِ الْمَلائِكَةُ وَ طَافَتْ بِهِ فِي هَذَا الْوَقْتِ فَجَعَلَهُ سُنَّةً وَ وَقْتاً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ فَأَمَّا النَّبِيُّونَ آدَمُ وَ نُوحٌ وَ إِبْرَاهِيمُ وَ مُوسَى وَ عِيسَى وَ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ(صلى الله عليه وآله) وَ غَيْرُهُمْ مِنَ الاَْنْبِيَاءِ إِنَّمَا حَجُّوا فِي هَذَا الْوَقْتِ فَجُعِلَتْ سُنَّةً فِي أَوْلادِهِمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ».
مِنْهُمْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْياناً وَ كُفْراً فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرِينَ{
بگو اى اهل كتاب، شما را دستاويز استوارى نيست، جز آن كه تورات و انجيل و آنچه را از سوى پروردگاتان بر شما نازل شده، به كار بنديد. اما بسيارى از آن ها از روى طغيان و كفر دستورات فرود آمده از سوى خدا را كم و زياد مى كنند، پس بر اين قوم كافر متأسف نباش».
آيه به صراحت بيان مى كند كه اعمال اهل كتاب پذيرفته نيست جز آنچه را مطابق دستور خداوند انجام دهند. عيسى(عليه السلام) همانند ساير پيامبران بشارت دهنده و بيم دهنده بوده، اما مسيحيان پس از وى دو گروه شدند; گروهى به بت پرستى پيشين برگشتند و گروه ديگر، نام عيسى را بر زبان رانده و همه چيز را در او خلاصه كردند و بدين ترتيب تمام معتقدات مسيحيان بر محور وجود عيسى دور مى زند.
اعياد مهم مسيحى، به حوادثى در زندگى مسيح مرتبط مى گردد. نماد عقيده مسيحيّت صليب است كه به عيسى مسيح اشاره دارد. نماز و نيايش مسيحيان رو به مسيح دارد; چرا كه آنان بر اين باورند كه براى انسان امكان آن نيست با خدا
(1)1 ـ مائده : 68
(2)2 ـ مائده : 68
صحبت كند، بنابراين عيسى را بايد مخاطب خود قرار دهد و به نيايش با او بپردازد.
نويسنده مسيحى «فرتز رايد نور» مى گويد:
«كليد عقايد مسيحيت اين است كه در واقع مسيح عامل پيدايش معتقدات آيين مسيحى مى باشد و هم اوست كه مجموعه اينها را در خود جمع مى كند.»
بر اين اساس، جامعه مسيحى، اماكنى را كه ياد و خاطره مسيح را تداعى مى كند و از شخص او يا شخصيت مادرش مريم، در رهگذر تاريخ تا به امروز جلوه و نمودى دارد، براى اعياد ساليانه و آداب دينى و حج برگزيده اند كه اين اماكن مقدس را در ذيل مى نگريم:
1 ـ برخى از مسيحيان به سوى بيت المقدس در فلسطين جايى كه صليب اصلى عيسى بن مريم قرار دارد، رهسپارند و با اين حركت به سنت ملكه «هيلانه» تأسّى مى جويند.
2 ـ گروه ديگر به كنيسه «رومه» رم در ايتاليا رو مى آورند.
3 ـ برخى از آن ها به «لورد» در
(1)1 ـ چگونه بايد مسيحى بود؟ ص176
فرانسه، آنجا كه معتقدند جناب مريم براى آنان تجلّى كرده، حج مى گزارند.
4 ـ جمعى از آنان به كنيسه «فاطيما» متوجه اند; زيرا بانويى بزرگ و نورانى به نام فاطيما در آنجا تجلّى كرده است.
5 ـ عدّه اى از آن ها به اماكن متفرّقِ ديگرى مثل قبرهاى پيشينيان خود يا كوه ها و بخش هاى ديگرى از طبيعت روى مى آورند.
اكنون به هر يك از اين موارد نظر مى افكنيم و موضع جغرافيايى هر يك و تاريخ آن را به اجمال از نظر مى گذرانيم:
1 ـ حج بيت المقدس
در هيچ يك از نصوص تورات و انجيل و ديگر آثار معتبر، نشانه اى از حج به بيت المقدس وجود ندارد و اين تنها سنتى است كه به علل خاصى رايج شده است. عامل اساسى اين را در تبعيت از سنت ملكه «هلن» (Helene) مادر امپراتور قسطنطنيه بايد كاويد كه نامبرده، چوبه دارى را كه حضرت عيسى بر آن به دار آويخته شد، كشف كرد و آن روز را روز مبارك و عيد مسيحى قرار داد كه همه ساله در آن روز حج مى گزارند; روزى كه به «عود مقدس» موسوم است.
«هلن كه از مروجان آيين مسيحى بود، در سال 326 ميلادى، سياحتى را به شرق آغاز كرد و در خلال آن اماكن مقدس فلسطين را زيارت كرد و كنيسه هايى را دور اورشليم و بيت لحم بنيان نهاد. مى گويند او موفق شده در اين سياحت، عود صليب و چوبه دار حقيقى مسيح را پيدا كند.
او اهتمام بليغى داشت كه جايگاه حوادث مهم جامعه مسيحى را كشف كند و معبدهايى را به عنوان يادمان اين حوادث بنيان نهد.
مسيحيان «كنيسه قبر مقدس» را كه در كنار كوهى بنا شده و معتقدند مسيح آنجا به دار آويخته شد، گرامى مى دارند. اين كنيسه در شهرى قرار گرفته كه سلطان سليمان قانونى در سال 1541 م. بنا نهاد و در شرق شهر قديمى قرار دارد... هنگامى كه ترك هاى سلجوقى، مسيحيان را از زيارت بيت المقدس مانع شدند و كنيسه قبر مقدس (كنيسه قيامت امروز) را ويران كردند، جنگ هاى صليبى در گرفت و در سال 1099 م. آن را صليبى ها متصرف شدند.
زيارت يا حج كنيسه قيامت (كنيسه قبر مقدس) به اعتقاد مسيحيان معمولاً در
(1)1 ـ معجم الحضارة السامية، هنرى س. عبودى.
(2)2 ـ العرب و اليهود فى التاريخ، د. احمد سوسته.
(3)3 ـ همان منبع.
عيد ساليانه فصح صورت مى پذيرد كه عيد بزرگ مسيحيان است و به اعتقاد مسيحيان، قيامت مسيح در ميان مردگان مى باشد و زمان اين زيارت از 22 مارس تا 25 آوريل مى باشد و بسيارى از اعياد عمده مسيحيان به عيد فصح ارتباط دارد و قبل از اين زيارت روزه بزرگ مسيحى ها است كه چهل روز ادامه دارد و مصادف با آلام مسيح است.
«عيد فصح» يك عيد آيينى است كه اوامر و نواهى مخصوصى چون روزه و نماز و دعا و نذورات و قربانى و ديگر آداب دينى را در برمى گيرد و با عيد مشهور ميلاد مسيح كه يادواره تولّد مسيح است، تفاوت بسيار دارد.
در عيد ميلاد نيز زيارت كنيسه قيامت را مستحب مى دانند و اگر زيارت آن ميسّر نشد، هر كنيسه ديگر را كه بتوانند زيارت مى كنند.
در هر حال، حج به كنيسه قيامت در بيت المقدس كه سنتى بر جاى مانده از ملكه هلن مى باشد و تذكار جستجوى صليب مسيح است، طى نسل ها به عنوان يك سنت مورد توجه قرار گرفته تا بدانجا كه به عنوان يك فريضه دينى و اطاعت امر الهى ـ كه به زعم آن ها عيسى
(1)1 ـ الموسوعة العربية الميسّره، 1247
تشريع نموده ـ درآمده است، حال آنكه حقيقت اين حج جز ميراث هلن نيست و آن را حج الهى نمى توان ناميد.
2 ـ معبد رومه در ايتاليا
رم از شهرهاى مهم و مقدس ايتاليا در نگاه مسيحيان است. از ديرباز مركز فرهنگى، هنرى و دينى به شمار مى آيد و آن را شهر جاويدان يا شهر مقدس مى نامند. رم از شهرهاى بزرگ ايتاليا است كه تاريخ آن به قرن هشتم قبل ازميلاد مى رسد و در گذشته پايتخت جمهورى روم و سپس مركز امپراتورى رم بوده است. و نيز مركز تبشيرى پاپ و امروزه پايتخت جمهورى ايتاليا و مركز فعاليت هاى ادارى و روحانى كليساى كاتوليك رم و به تعبير ديگر پايتخت رهبرى پاپ در آنجاست.
در تاريخ تمدن آمده است: عوامل متعددى وجود دارد كه پايتخت رم را به صورت مركز فعاليت هاى مسيحى و محل تلاقى ملّيت هاى مختلف درآورده. اين شهر از زيبايى خاصى برخوردار است و آثار باستانى جذابى دارد. مقر كليساى كاتوليك و حكومت پاپ به شمار مى رود و دل هاى بسيارى از مسيحيان را
