پاسخ به سؤ الات فلسفی و اعتقادی نسخه متنی

"رازى " در كـودكـى و جـوانـى بـه فـراگـرفـتـن عـلوم اسـلامـى اشـتـغـال داشـت و بـرخـلاف مـيـل پـدر از تـجـارت دورى مـى كـرد ابتدا در علم كيميا مطالعاتى نمود، در سنّ سى سـالگـى بـه بـغـداد رفت وقتى به بيمارستان "مقتدر" خليفه عبّاسى گذر نمود در خود علاقه فوق العاده اى بـه عـلم پـزشـكـى احـسـاس كـرد و از هـمـانـجـا مـشـغـول فـراگـرفـتـن رشـتـه طـب گـرديـد و در سـال 894 مـيـلادى بـه رى مـراجـعـت كـرد و بـه مـعـالجـه بـيـمـاران مـشـغـول شـده و در هـمانجا بيمارستانى تاءسيس نمود كه شاگردان زيادى در آن درس مى خواندند هنگام معاينه بـيـمـاران نـخـسـت شـاگردان مبتدى به معاينه بيماران مشغول مى شدند و سپس شاگردان سابقه دار و بعد خود "رازى " بـه مـعـايـنـه بـيـمـار مـى پـرداخـت و در حضور شاگردان درباره وضع عمومى بيمار و مرض او بحث و گفتگو مى كرد.

به اين ترتيب مى توان گفت "محمّد بن زكرياى رازى " نخستين كسى است كه با سبك جديد به معالجه بيماران و آمـوزش عـلم طـب بـا اسـتـفـاده از دسـتـورات اسـلام همّت گماشت و پس از مدّتى "رازى " به بغداد مراجعت كرد و رياست بيمارستان بغداد (كه در آن زمان از مهمترين بيمارستانهاى دنيا بوده است ) به عهده گرفت .

"جوزف كارلند" در كتاب تاريخ پزشكى ، صفحه 67 مى نويسد:

"در اواخـر امـپـراطـورى اسلام پزشكان بزرگ پا به عرصه وجود گذاشتند كه با نام آنها دانشجويان تاريخ پزشكى آشنا هستند.

طـب اسـلام بـا پيدايش "رازى " ايرانى كه در اواسط قرن نهم متولّد شد به اوج خود رسيد او تا سى سالگى به تحصيل رياضيات و فلسفه اشتغال داشت و از سى سالگى شروع به آموختن طب كرد و در اين فن به درجه اعـلا رسـيد اطّلاعات عمومى "رازى " خيلى خوب بود وى براى اوّلين بار فرق آبله و سرخك را بيان كرد، رازى را مى توان مثل بقراط از اطبّاء بزرگ شمرد".

"ويليام - ا - دويت " در كتاب "حوادث بزرگ تاريخ " مى نويسد:

""مـحـمـّد بـن زكـريـاى رازى " دربـاره هـمـه امـراض انسانى به مطالعه و تجربه پرداخته چند رساله درباره سـرايـت بـيـمـاريـهـا و سـرخـك و آبـله و سـنـگ مـثـانـه و سـنـگ كـليـه و نـقـرس و ورم مـفـاصـل و قـولنـج نـوشته است اين رسالات در قرن شانزدهم به لاتين و بعدها در قرن نوزدهم به انگليسى و فرانسه ترجمه شده است ".

رازى كـه اروپـائيـان او را "رازس " مـى نـامـنـد بـه عـلّت نام آور شدن در علم پزشكى و معالجه و مداواى بديع بـيـمـاران بـه ريـاسـت بـيـمـارسـتانهاى "رى " و "بغداد" برگزيده شده است در اين بيمارستان پژوهندگان و شاگردان از اطراف و اكناف مى آمدند و از شيوه معالجه استاد بهره مى گرفتند.

و نـيـز در صـفـحـه 54 هـمـان كـتـاب مـى گويد:

"رازى در معالجه سائر امراض نيز زبردست بود و هميشه به شـاگـردان خـود مـى گـفت كه مريض را بيشتر با غذاهاى مناسب معالجه نمائيد و از بكار بردن داروهاى زياد تا آنجا كه مى توانيد خوددارى كنيد".

پـر واضـح اسـت كـه "مـحـمـّد بـن زكـريـاى رازى " مـرد مـسـتـعـدّى بـود ولى اصـول طـب را از دسـتـورات اسـلام آمـوخـتـه اسـت چـنـانـكـه مـلاحـظه فرموديد اين جمله "ويليام - ا - دويت " كه از قـول رازى نـقـل مـى كـنـد هـمـان مـضـمـون روايـتـى اسـت كـه مـا در اوّل نـامـه آن را نقل نموديم .