پاسخ به سؤ الات فلسفی و اعتقادی نسخه متنی

جـنـاب آقـاى . چـون بـايـد نـامـه را در كـمـال اخـتـصـار بـنـويـسـيـم لذا بـه هـمـيـن انـدازه از نـقـل كـلمـات لغـويـيـن و عرف عرب اكتفا مى كنيم و براى روشن شدن جنابعالى فهرست وار بقيّه مؤ يّدات اينكه آل شـامـل جـمـيـع افراد بنى هاشم و ذرارى حضرت "رسول اكرم " (صلى اللّه عليه و آله ) و اولاد "على بن ابى طالب " (عليه السّلام ) تا روز قيامت مى گردد نقل مى كنيم :

1 - در كتاب "معانى الاخبار" شيخ صدوق در معنى آل ، باب مخصوصى باز كرده براى رواياتى كه اثبات مى كـنـد "آل مـحـمـّد" (صـلى اللّه عـليـه و آله ) كـسـى اسـت كـه از نـسل حضرت رسول باشد و از آن روايات كاملا استفاده مى شود كه فرزندان "فاطمه زهرا" (عليها السّلام ) تا روز قيامت از آل محمّداند.((115))

2 - در كـتـاب "عـيـون اخبار الرضا(ع )" روايت مفصّلى از پيشواى هشتم "على بن موسى الرضا" (عليه السّلام ) بـه سـنـد صـحـيـح نـقـل شـده كـه آن حـضـرت در حـضـور عـلمـاء اهـل سـنـّت اثـبـات فـرمـود كـه آل مـحـمـّد بـنـى هـاشـم انـد. آل مـحـمـّد جـمـيـع ذريـّه حـضـرت "رسـول اكـرم " (صـلى اللّه عـليـه و آله ) از نسل "فاطمه زهرا" (عليها السّلام ) تا روز قيامت مى باشند.((116))

3 - روايـات كـثـيـره اى كـه عـلمـاء شـيـعـه در كـتـب روائى در بـاب خـمـس نـقـل نـمـوده انـد و خـمـس را كـه امـام فـرمـوده بـايـد بـه مـسـاكـيـن و ايـتـام و ابـن السـبـيـل آل مـحـمّد بدهيد به جميع بنى هاشم مى دهند و اين استفاده را علماء شيعه از جمع بين روايات خمس نموده اند.((117))

4 - روايـات مـتـواتـره اى نـقـل شـده كـه كـلمـه "آل مـحمّد" را "ائمّه اطهار" (عليهم السّلام ) به مطلق بنى هاشم و بخصوص ذرارى "فاطمه زهرا" (سلام اللّه عليها) اطلاق كرده اند.((118))

5 - روايـات زيـادى از پـيـشـوايـان اسـلام نـقـل شـده كـه خـود را آل ابراهيم دانسته اند.((119))

معنى عترت پيغمبر از نظر لغت در كتاب "المنجد" مى نويسد:

"عترت ، فرزندان و ذريّه شخص را گويند".

"قـامـوس " مـى گـويـد:

"عـتـرت ، هـمـان نـسـل انـسـان اسـت و بـلكـه اقـوام و خـويـشـاونـدان را نـيـز شامل مى شود".

"ابن اثير" در "نهايه " مى گويد:

"عترت ، نزديكترين اقوام و وابستگان انسانى است و مراد از عترت "پيغمبر" (صلى اللّه عليه و آله ) فرزندان عبدالمطلب مى باشند و قدر مسلّم از عترت پيغمبر ذريّه "فاطمه زهرا" (عليها السّلام ) است تا روز قيامت ".

علاّمه در تذكره مى نويسد:

"عترت ، از نظر ابن اعرابى (كه يكى از لغويين است ) به معنى ذريّه است و از نظر ابن قتيبه و شافعى و زيدبن ارقم عترت ، شامل جميع اقوام و ذرارى انسان تا روز قيامت مى گردد".

"مجمع البحرين " مى نويسد:

"تغلب از ابن اعرابى نقل كرده كه او مى گفت :

معنى عترت همان فرزندان و ذريّه انسان است ".

روى اين اصل ذريّه "پيغمبر" (صلى اللّه عليه و آله ) را عترت "محمّد" (صلى اللّه عليه و آله ) مى نامند. تغلب از ابـن اعـرابـى سـؤ ال كـرد:

پـس معنى كلام ابى بكر كه در سقيفه مى گفت :

"ما عترت پيغمبريم " چيست ؟ ابن اعرابى در پاسخ گفت :

مراد از اين جمله هموطن بودن خود را با آن حضرت قصد كرده بود".

ولى بـدون تـرديـد مـصـداق حـقـيـقـى عترت "پيغمبر" (صلى اللّه عليه و آله )، فرزندان "فاطمه " (سلام اللّه عـليـهـا) و ذرارى آن حـضـرت تـا روز قـيـامـت مـى بـاشـنـد و در كـتـاب "اكـمـال الدّيـن " و كـتـاب "مـعانى الاخبار" شيخ صدوق مى نويسد:

"عترت ، فرزندان و ذرارى انسان است تا روز قـيـامـت بـه هـمـيـن مـنـاسـبـت بـه ذريـّه "پـيـغـمـبـر" (صـلى اللّه عـليـه و آله ) كـه از نسل "على " و "فاطمه " (عليهما السّلام ) مى باشند، عترت "محمّد" (صلى اللّه عليه و آله ) مى گويند".

در كتاب "ضوءِ السهاب " مى نويسد:

"عترت الرجل اولاده و اولاد اولاده و نسله و رهطه ".

يـعـنـى :
عـتـرت هـر كـسـى ، فـرزنـدان و فـرزنـدانِ فـرزنـدان و نسل او و خويشان او مى باشند.

در كـتـاب "اقـرب المـوارد" مـى نـويـسـد:

"عـتـرت هـر كـس ، ذريـّه و نسل او است و نيز گفته شده كه اين كلمه شامل اقوام و خويشاوندان نزديك هم مى گردد".

عترت از نظر روايات كلمه "عترت " در روايات گاهى تنها به "ائمّه اطهار" (عليهم السّلام ) كه "على " (عليه السّلام ) و فرزندان آن حـضـرت بـاشـنـد اطـلاق شـده كـه بـايـد از قـريـنـه اى مـتـوجـّه آن شـد چـنـانـچـه "رسـول اكـرم " (صـلى اللّه عـليه و آله ) فرمود:

"انى تارك فيكم الثقلين كتاب اللّ ه و عترتى ما ان تمسكتم بهما لن تضلوا ابدا".((120))