پاسخ به سؤ الات فلسفی و اعتقادی نسخه متنی

ناراحتى و بلا تا وقتى همگانى است طاقت فرسا نخواهد بود.

2 - "على بن موسى الرّضا" (عليه السّلام ) پيشواى هشتم مسلمين فرموده :

روزه انـسـان را در بـرابـر خـداونـد خـاضـع مى سازد، روح صبر و استقامت در انسان مى دمد، شهوات را درهم مى شكند، انسان را پند و نصيحت مى دهد، توانگران را به فكر فقيران و مستمندان مى اندازد.

نكاتى كه در روايت ديده مى شود اوّل :
خضوع در برابر خداى جهان .

تـرديـدى نـيـسـت كـه اگـر انـسـان بـتـوانـد خـود را مـعتقد به وجود خدا كند و ايمان قلبى از اين راه بدست آورد بـزرگـتـريـن مـوفـّقـيـت را تـحـصـيـل كـرده اسـت چـنـانـكـه گـوشـه اى از اثـرات ايـمـان را در قـبـل شـرح داده و در آنـجا ثابت نموده ايم كه ايمان به خدا علاوه بر آنكه براى انسان در دنيا اطمينان و تسكين خـاطـر بـوجـود مـى آورد خـود مـحـرّك تـوانـائى اسـت كـه كـامـلا انـسـان را بـه طـرف اعـمـال نـيـك سـوق مـى دهـد ولى از ايـن حـقـيـقـت هـم نـمـى تـوان صـرفـنـظـر كـرد كـه اعمال جسمانى در روح انسانى فوق العاده اثر مى گذارد.

لذا زيـاد ديـده شـده كـه افـراد بـا ايـمـانـى در اثـر تـوجـّه نـكـردن بـه اعـمـال و دسـتـورات مـذهـبـى ، ايـمـان خـود را از دسـت داده انـد و از آن طـرف افـراد بـى ايـمـان در اثـر اعمال عبادى ، توانسته اند براى خود اعتقادى كسب كنند.

لذا قـطـعـا روزه كه يك عمل رياضتى فوق العاده مؤ ثّرى است كه در انسان ايمان ايجاد مى كند و در نتيجه او را در برابر خداى جهان خاضع مى گرداند. دستور داده شده است .

دوّم :
ايـجـاد روح صـبر و استقامت .

سوّم :
شكننده شهوات نفسانى .كه بدون ترديد بزرگترين نيروئى كه يك انـسـان را بـه طـرف سـعـادت رهـبـرى مـى كـنـد و يـا بـه عـبـارت واضـح تـر اصل و مايه كلّيه موفّقيتها است ، همان بردبارى و پايدارى است .

زيـرا انـسـان در هـر شـغـل و داراى هـر هـدفـى كـه بـاشـد تـا صـبـر و تـحـمـّل در نـاراحـتـيـهـائى كـه بـا آن در راه رسـيـدن بـه مـقـصـود روبـرو مـى شـود نـداشـتـه بـاشـد قبل از موفقيّت كامل و نيل به هدف قطعا به زانو در خواهد آمد.((130))

بـا ايـن اصـل يـك فـرد مـسـلمـان كه بايد هميشه با زحمات و رياضتهاى نفسانى خود را به سعادت برساند در سرراه خود چند مانع فوق العاده نيرومندى مى بيند كه بدون ترديد يكى از آنها شكم چرانى و دوّم شهوترانى است .

اگـر انـسـان تـوانـست براى مدّت 30 روز خود را از اين دو قسمت ولو تنها در يك صبح تا غروب مانع شود مسلّم مـعـتـقـد خـواهـد شـد كـه بـقـيـّه سـال را هـم مـى تـوانـد خـود را كـنـتـرل كـند و بلكه پس از مبادرت يك ماه به اين عـمـل در بـقـيّه سال ترك شهوترانى و صبر و استقامت در راه رسيدن به انجام وظايف دينى فوق العاده برايش آسان است .

ايـن بـود آنـچـه از ايـن دو روايـت اسـتـفـاده مـى شـد و روايـات فـراوانـى در فـلسـفـه روزه گـفـته شده كه ما از نقل آنها براى اختصار خوددارى مى كنيم .