هر قانونى بدون داشتن ضمانت اجرا محكوم به فنا بوده و صرفاً يك دستور ارشادى و اخلاقى خواهد بود. قوى ترين ضمانت هاى اجرايى آن است كه منشأ درونى داشته باشد. پليس را مى توان فريب داد، اما خدا يا وجدان را هرگز؛ لذا اسلام ابتدا از درون، افراد را وادار به اجراى دستورهاى خود مى كند و هرگاه ايمان مذهبى ضعيف بود و افراد به طور داوطلبانه به آن تن ندادند، به ابزار مادى و فيزيكى، از جمله مجازات متوسل مى شود.