عبدالله بن سليمان تميمي نقل مي كند .هنگامي كه محمد ابراهيم فرزندان عبدالله بن حسن بن الحسن عليهم السلام ،توسطحكومت عباسي شهيدشدند ،منصوردوانيقي يكي ازعمال خودبه نام شبيه بن غفال رافرماندارمدينه ساخت .شبيه به مدينه آمدوروزجمعه درمسجدمدينه برمنبرخطبه خواندوگفت:همانا علي بن ابي طالب عليه السلام ميان مسلمانان اختلاف انداخت وبااهل ايمان جنگيدو حكومت رابراي خودمي خواست ونمي گذاشت به اهلش برسد،اماخداونداورااز حكومت محروم ساخت .وپس ازاوفرزندانش نيزدرفساددنباله روي اووجوياي حكومتند،بدون آنكه لياقت آن راداشته باشند .به همين جهت درنقاطمختلف زمين كشته مي شوندودرخون خودمي غلتند .سخنان شبيه برمردم بسيارگران آمد،ولي هيچكس راياراي آن نبودكه چيزي بگويد .دراين هنگام مردي كه پيراهني پشمين در برداشت برخاست وگفت:ماخداي راستايش مي كنيم وبرمحمدص آخرين پيام آورو سرورپيامبران ونيزبرهمه پيامبران درودمي فرستيم .اماخوبيهايي كه گفتي ما سزاوارآنيم ،وآنچه اززشتي برزبان راندي توومنصوربه آن سزاوارتريد .سپس روبه مردم كردوادامه داد .آياشماراآگاه نسازم كه چه كسي ميزان اعمالش در قيامت خالي تروازهمگان زيانكارتراست ؟اوكسي است كه آخرتش رابه دنياي ديگران بفروشدواين فرماندارفاسق چنين است زيراكه آخرتش رابه دنياي منصور فروخته است ...مردم آرام شدندوفرمانداربي آنكه چيزي بگويدازمسجدبيرون رفت .من عبدالله پرسيدم .اين مردكه دربرابرفرمانداري چنين كوبنده سخن گفت كيست ؟گفتند:اوامام جعفربن محمدصادق عليه السلام است .
لطفا منتظر باشید ...
