امام صادق -و-ابومحمد - امام صادق (ع) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

امام صادق (ع) - نسخه متنی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

امام صادق -و-ابومحمد

عبدالحميدبن ابي العلاءمعروف به ابومحمدكه ازشيعيان مخلص بودميگويددرمكه كناركعبه بودم يكي ازغلامان امام صادق ع راديدم بسوي اورفتم تاجوياي حال امام صادق ع شوم ناگه چشمم بخودامام افتادكه درمسجدالحرام درحال سجده بود .

منتظرشدم تاسرازسجده بردارولي سجده آنحضرت طول كشيدبرخاستم وچندركعت نمازخواندم وهنوزديدم آنحضرت بسجده است به غلامش گفتم امام ازچه وقت به سجده رفته است گفت قبل ازآنكه مابه اينجابيائيم امام سخن ماراشنيدوسجده رابه پايان بردوسرازسجده برداشت وبه من فرموداي ابامحمدنزدمن بيا .

نزديك رفتم وسلام كردم وجواب سلامم راداددراين هنگام صداهائي ازپشت سرشنيد فرموداين صداهاازكيست ؟گفتندصداي عبادت گروهي ازمرجئه وقدريه ومعتزله سه گروه اهل تسنن ميباشد .

امام صادق ع فرمودآنهاقصددارندكه بامن ملاقات كنندبرخيزازاينجابرويم برخاستم وامام برخاست آن گورههانزدامام آمدند امام به آنهافرمودازمن دورشويدومرانيازاريدمن فتوادهنده بشمانيستم .

سپس دستم راگرفت وازآنهاجداشدوباهم حركت كرديم وازمسجدالحرام بيرون آمديم آنگاه امام صادق ع بمن فرموداي ابامحمدسوگندبخدااگرابليس پس ازآنكه ازفرمان خدادرموردسجده كردن آدم ع سرپيچي كردتمام عمردنيارابراي خداسجده كندسودي بحال اونخواهدداشت وخداازاونمي پذيردمگراينكه اوآدم راسجده كندهمچنين اين امت گنهكاروسركش واغفال كه پس ازپيامبرص امام برحق ونصب شده پيامبرص يعني علي عليه السلام راترك كرده اندهرچه عبادت وكارنيك كنندخداوندازآنهانمي پذيردمگراينكه امامت علي ع رابپذيرندو مطابق فرمان خدازيرپوشش ولايت علوي درآيندوواردآن دري گردندكه خدابه رويشان گشوده است .

اي ابامحمدخداوندپنج فريضه رابرامت محمدص واجب كرد اول نمازدوم زكات سوم روزه چهارم حج وپنجم ولايت ورهبري مادرموردچهار فريضه اول دربعضي مواردرخصتي داردولي بخداسوگندبه احدي ازمسلمين درمورد ترك ولايت مادرهيچ موردرخصتي نداد .

/جزاءالاعمال جزائري ج اول ص 88

/ 81