عصر رسول خداص بود،پيامبرص درمدينه سكونت داشت ،روزبروزبرعظمت و پيشرفت اسلام مي افزوديكي ازمسلمين ازاهالي مدينه ،همسايه بدي داشت كه از آزاراودرامان نبود،اوبه حضوررسول خداص آمدوازهمسايه اش شكايت كردو گفت من همسايه اي دارم كه نه تنهاخيري ازاوبمن نميرسد،بلكه ازشروآزاراو آسوده نيستم .پيامبرص به علي ع وابوذروسلمان ويكنفرديگركه راوي ميگويد بگمانم مقدادبودفرمودبه مسجدبرويدوباصداي بلندفريادبزنيدلاايمان لمن لا يامن جاره بوائقه .هركه همسايه اش ازآزاراوآسوده نباشدايمان ندارد .آنها به مسجدرفته ،سه بارباصداي بلند،اين دستورپيامبرص رابه سمع مردم رساندند .امام صادق ع پس ازنقل اين داستان ،بادست خوداشاره به اطراف كردوفرمودتاچهل خانه درچهارطرف ،همسايه به حساب ميايند ./اصول كافي ج 2ص 666باب حق الجوارحديث يك .
لطفا منتظر باشید ...
