توضیح المسائل نسخه متنی

اول - آن كه در بين نماز يكى از شرائط آن از

بين برود، مثلا در بين نماز بفهمد مكانش غصبى است.ووقت وسعت داشته باشد وبتواند از آن مكان غصبى بيرون برود ولى اگر وقت تنگ باشد بطورى كه اگر بخواهد بعد از بيرون رفتن نماز را بخواند قضا مىشود نماز باطل نمىشود ولى بايد آنرا در حال بيرون رفتن تمام كند وهمچنين اگر نتواند بيرون برود مثل محبوس، بايد در همان جا نماز را تمام كند وهمچنين اگر نتواند بيرون برود مثل محبوس (زندانى) بايد در همان جانماز را تمام كند وصحيح است.

دوم - آن كه در بين نماز عمدا يا سهوا يا از روى ناچارى، چيزيكه وضو يا غسل را باطل مىكند پيش آيد، مثلا بول از او خارج شود ولى كسيكه نمى تواند از بيرون آمدن بول وغائط خود دارى كند، اگر در بين نماز بول يا غائط از او خارج شود، چنانچه بدستورى كه در مسائل 313 تا 321 گفته شد، رفتار نمايد نمازش باطل نمىشود ونيز اگر در بين نماز از مستحاضه خون خارج شود، در صورتيكه بدستور استحاضه رفتار كرده باشد.
نمازش صحيح است.

مسأله 1136 - كسيكه بى اختيار خوابش برده، اگر نداند كه در بين نماز خوابش برده يا بعد از آن، بنابر احتياط لازم، بايد نمازش را دو باره بخواند.

مسأله 1137 - اگر بداند باختيار خودش خوابيده وشك كند كه بعد از نماز بوده يا در بين نماز يادش رفته كه مشغول نماز است وخوابيده، نمازش صحيح است.

مسأله 1138 - اگر در حال سجده از خواب بيدار شود وشك كند كه در سجده آخر نماز است، يا در سجده شكر، بايد آن نماز را دو باره بخواند.

سوم - از مبطلات نماز آنست كه مثل بعض كسانيكه شيعه نيستند دستها را روى هم بگذارد.

مسأله 1139 - هر گاه براى ادب دستها را روى هم بگذارد، اگر چه مثل آنها نباشد، بنابر احتياط واجب بايد نماز را دو باره بخواند.ولى اگر از روى فراموشى يا ناچارى يا براى كار ديگر - مثل خاراندن دست ومانند آن - دستها را روى هم بگذارد اشكال ندارد.

چهارم - از مبطلات نماز آنست كه بعد از خواندن حمد، آمين بگويد ولى