احكام شكار كردن با اسلحه - توضیح المسائل نسخه متنی

واجب ترك آن است اگر چه گوشت ذبيحه بواسطه آن حرام نمىشود.

چهارم - آن كه پيش از بيرون آمدن روح، مغز حرام را كه در تيره پشت است ببرند.و پنجم - آن كه در جائى حيوان را بكشند كه حيوان ديگر آن را ببيند.

ششم - آن كه در شب يا پيش از ظهر روز جمعه سر حيوان را ببرند ولى در صورت احتياج عيبى ندارد.

هفتم - آن كه خود انسان چهار پائى را كه پرورش داده است بكشد.

احكام شكار كردن با اسلحه

مسأله 2610 - اگر حيوان حلال گوشت وحشى ويا اهلى را كه وحشى شده با اسلحه شكار كنند، با پنج شرط حلال وبدنش پاك است: اول - آن كه اسلحه شكار مثل كارد وشمشير برنده باشد، يا مثل نيزه وتير، تيز باشد كه بواسطه تيز بودن، بدن حيوان را پاره كند واگر بوسيله دام يا چوب وسنگ ومانند اينها حيوان را شكار كنند پاك نمىشود وخوردن آن هم حرام است.واگر حيوانى را با تفنگ شكار كنند، چنانچه گلوله آن تيز باشد كه در بدن حيوان فرو رود وآن را پاره كند پاك وحلال است، واگر گلوله تيز نباشد بلكه با فشار در بدن حيوان فرو رود وحيوان را بكشد، يابواسطه حرارتش بدن حيوان را بسوزاند ودر اثر سوزاندن، حيوان بميرد پاك وحلال بودنش اشكال دارد.

دوم - كسيكه شكار مىكند، بايد مسلمان باشد يا بچه مسلمان باشد كه خوب وبد را بفهمد واگر كافر يا كسيكه اظهار دشمنى با اهل بيت پيغمبر صلى الله عليه و اله را مىكند حيوانى را شكار نمايد، آن شكار حلال نيست

سوم - اسلحه را براى شكار كردن حيوان بكار برد واگر مثلا جائى را نشان كند و اتفاقا حيوانى را بكشد، آن حيوان پاك نيست وخوردن آن هم حرام است.

چهارم - در وقت بكار بردن اسلحه نام خدا را ببرد وچنانچه عمدا نام خدا را نبرد شكار حلال نمىشود ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد.